مسیری پر از آواهای آشنا...

....

...دیروز از "سیاهکل" ؛رفتیم "لاهیجان"؛یعنی ازجاده "ازبرم" رفتیم.

ای کاش نمی رفتم؛تو ذهنم همون جاده ای می موندکه؛چندین سال پیش رفته بودم(حدودهشت سال).

                                        

یادمه سالهاپیش ؛ عصرجمعه ای ،پدرجان گفتن؛حاظر شین بریم لاهیجان....منتهی از مسیری میریم که؛روح تون جا بمونه....

+ باعث تاسفه که  ؛شو_راها-بخش-دارها؛ سایروابستگانشان...،؛ ارواح مسیرها رو بسان جنگل نشینان  اخراج نمایند...

بگذریم؛

تصویر اول؛چندعکس از لاهیجان و...؛درحال پزیدنه؛تا جا بیفته ما انشاالله بریم روستا وبرگردیم ؛(اگه عمری باقی باشه ؛چند تصویر ازنظر ما منتخب رو لحاظ...) واین که ؛عموما خورشت های هم ولایتی های ما ؛ببایستی جا افتاده باشه؛(عین دیالوگ کتاب قانون؛آب دار!؟یا پخته شود؟؛) واگه آب دار باشه ؛با طعنه میگن؛فلانی شیمی خوروش چره روخان زاکه آبه مانه!!!

لابد فلانی هم میگه؛شیمى خوروش خوشک روخانه فورش مانه!!

لابد ترش میگن؛تی چوم واکون او خوشک روخان ایته رشته آبه زلال داره...تو نیدینی (این یعنی زدن تو برجک طرف؛)