دیوانه را مگر مقصدی هست!؟……

......

.......

زندگی همچون بادکنکی است ؛

در دستان کودکان.....

که همیشه ترس از ترکیدن آن لذت داشتن آن را از بین میبرد.

*محمود خان دولت آبادی *

......

تب اگر چه تن را نزار می کند...اما گرمایی دیگر گونه می بخشد...عشق اگر چه می سوزاند؛اما جلای جان نیز هست..لحظه ها را رنگین می کند...سرخ، خون را داغ می کند.آفتاب است. فراز و فرود جان.کوهستانی افسانه ایست.کشف تازه ای از خود در خود.در انبوه غبار باطن موجی نو پدید می آید.چیزی ناشناخته است. چگونه اما عشق می آید؟نسیم را مگر که دیده است؟ازکجا می روید؟در کجا جان می گیرد؟رو به کدام سوی؟دیوانه را مگر مقصدی هست؟بگذار جهان برآشوبد....

......قبل ظهر رفتیم روی پله....که رخت های خشک شده رو برچینیم ؛که چهره چرخاندیم سمت آسمون...اون ابرها میون آبی آسمون ؛بعد خنده ناک شدیم...جهت پست بندرخت دار و...دلمون خاست یه باردیگه لایک بشودB-)

...بعد ؛بوته بادمجون....که چون یافتیمشB-)

....... دلمون خاست....از میون شاخه های انار آسمان نماشا بنماییم....که میوه اش چونان ببوده یافتیمB-)

.......دیگه دیگه؛سروقت آنان.... که ز یخچال کشاندیمشان برون... B-)

......که مشغول پوست گرفتن انجیر بودیم؛درمخیله مان ؛لقمه نون وپنیر سیامزگی و نعناع وجعفری به انضمام تربچه ی نیم شده و خیارمحلی ؛که دم غروبی درستیده بودیم و....ثبت شد.

 که لقمه نون جعفری ؛همراه مخلفات درش..به انضمام پیش دستی لحاظ شده ..رفته بودیم روی پله ها...ماه تماشا نماییم...بعد تو ذهنم اومد؛ سه طبقه قفسه؛که  بلایی دسته های جعفری تره شملیله ؛قفسه میانی ؛مرزه تلخون ریحون (سیا و سفید)  قفسه زیرین..چند کتاب  قطور و نیمه قطور...چه میکنن!؟ 

(مرسی بغل دستی  جان )

 بارها شده یه سوالی بخوام بپرسم؛بغل دستیم پرسید. حالا فکر کنید یه سوال یه سال ونیم.... تو ذهن شلنگ تخته گون ببوده...همه اش تقصیر ادراکه... که  مانع پرسشه..(...لیک ادراک دلیل آمد دقیق؛) فلضا چند روزی هست...که  از صبیره بانو  میخواستم بپرسم؛چرا پرشین چون شده!?ز چه  لا ممکن کامنتیه آخه ؟ فلضا خدامی دانه...که  جوابه نپرسیده سوال...چقدرفاز دارهB-)(خدایا شکرت).....

.....

اوووه...گویا بادکنک منهدم شد...اوشان  هم ؛جهت باز سازی صحنه و...چونن:-*