(...)

                                        

درسهندسه 

نخست عشقی ست سبز 

و عشق ،در قلب سرخ 

وقلب، درسینه یِ پرنده ای می تپد 

که با دل و عشق خویش

همیشه  را خرم است.

پرنده بر ساقه ایست 

و ساقه بر شاخه ای 

درخت در بیشه ای

و بیشه در ابر و مهِ 

و ابر و مهِ گوشه ای ز عالم اعظم است.

کنون به دست آورید 

مساحت عشق را 

که چند ها برابر عالم است.

*محمد رضا شفیعی کدکنی*