کی گاوان ره آدامس هینه؟……

 ~~~~~

~~~~~

تصویر متعلق به عصر جمعه اس.که مقصد مون یک راست ولایت:B-)

بحمدالله المنه... برادران پلیس توی اتوبان نبودن...آخه دفعه قبل با اون ملاقه ی مزخرف توی دست  ؛بای بای کنان  شدن و ...باقی قضایا:-P

هوم.توذهنم  گفتم؛ چندان که آسمان سقفی از پنبه ی خاکستری ابر می شود ...وباران زمزمه می کند...

من چون گوزنی به دشت می زنم...دنبال عطر علف(نزارقبانی)... وهوا از عیش علف لبریز...

دوبار گفتم؛ عطر علف ،عطر علف...بعدیادم اومد؛از دایی جان کوچیکه پرسیده بودم؛کی گاوان ره آدامس هینه!!؟؟؟

(کی برای گاوا آدامس میخره )دایی قهقه اش گرفته بود!! گفت آدامس چیسه  پلاسوخته!!اوشن نوشخار کُنیدى؛بعد دوباره خندید.(آیکن گاو مشغول نشخوارو ز غوغای جهان فارغ)بعد خودبخودی؛سقوط داریوش تو ذهنم پلی شد...اوه پسر ! من دلم می خواد موسیقی تایر ها... جاده خیس و اصوات موتور یشمی بشنوم!!خاهش میکنم کشوهای ذهنی ببسته شین!!!التماس می کنم!!

بعد صدای اونی که میگفت (التماس نکن )تو ذهنم اومد ؛که می گفت؛ التماس نکن!!

 شیشه یشمی رو فرستادیم پایین.هوم چه هوای پاییزه خوشمزه طوری..خوندیم ؛ترانه ای بکر و وحشی ست. .رپ رپه ی طبل آفریقایی ست...زلزله وار می لرزاندم(آخ الان بچه های کورد ..توی سرما...)دیگه سکوت بین منو اویتامن حایل شد!!خفقان گرفتیم.ذهنم پرت شد سمت قیژ تایرها....سمت عصرجمعه...سمت غروب بی خورشید...سمت غروب بارون زده خودمون..سمت غروب با خورشیدشما..سمت ترانه بارونی مازیارفلاحی ..سمت شبی که مابین ولیعصر و پارک ملت گم شدم...سمت عموفرید ی که سرم  داد کشید...سمت ترانه بارونی سیامک عباسی...و نگاه دوخته  شده ام به تصویر لحاظ شده...