کولی کنار آتش....

 ~~~~~

        

عشق آمدو شولای سبزش را 

به روی دلم کشید

دلم بیدارشد،

شکوفه داد و خندید 

بی آنکه حدس زده باشم 

دیواره های دلم فرو ریخت 

ومن مبتلا شدم به عشق 

مبتلا شدم به همه چیز و همه کَس.....

   *شاملو*

~~~~~

وگفت ؛

اگر دوزخ را به من 

بخشند،

هرگز هیچ عاشق را نسوزانم!

از بهرِ آنکه عشق،

خود،او  را صد بار سوخته است!……

*تذکر الاولیا ،عطار*

خلاصه اینکه؛گر جان عاشق دم زند ....آتش دراین عالم زند...وین عالم بی اصل را...چون ذره ها بر هم زند....

#تصویر دمِ غروبیِ کنار برنجزار شخم زده پدر جان است..نسیم سرد ومعطر ...با رایحه  شکوفه ها.... سیب و گلابی و هلو ازگیل و آلوچه  ....مقداری گلهای نسترن ز باغ مجاور...نهایتاپک کشدارو تمام.بعید میدونم!!آن جان زتن رفته دلش بخوادبازکرده .یعنی اون حافظ بود..که فرمود؛آن جان ز تن رفته به من باز رسان...یعنی لامفهوم  کوچ.