بیست وهشت دی یعنی؛28 هزار آرزو

 ~~~

~~~~

 به دادای من ،میگم؛رفته بودیم زیست خاور ...مثل اون دوتا نشستی روی زمین و مشغل تماشای برنارد شدی. چوپان دید همه نگا میکنن و لبخند میزنن .خودشم اومد کنارت نشست.یعنی کم مونده بود مثل اونی که درازکشیده..بس  که رفته بود تو فاز برنارده..……غش غش میخنده.میگه؛منو با چوپان تنها گذاشتین یادمه.خیلی کیف داشت.کلی بالش بهم پرت کردیم() برنارد که تموم شد دادا بلند شد گفت بریم؟چوپان بهش گفت؛ بعدی رو نبینیم!؟نه .بریم.ولی تام وجری هستا!؟دوباره دادانشست.آقایون!؟بلند شین بریم !!...که بحمدالله رضایت دادن که بریم.تو راه چوپان بهش گفت؛بچه ها تازه داشتن دور مون جمع میشدنااا..گفت؛ خیلی عبدی .چوپان هارهار خندید....جامه پرتاب بالش حال تو میگیرم：/

~~~~~

~~~~

گاهی وقتا بیخابی از حد مجازش عبورمیکنه/گفتیم چه بهتر_ازمسیر مخفی یادها رفتیم به دوازده سال پیش.همون روزها و ...نمی دونم چه ساعتی بود...انگار رفتم پذیرش...بعددوتا خانوم بالا سرم بودن..گفتن نفس بکش ..تا ده بشمار....دیگه چیزی یادم نمی یاد .خوابیدم.خیلی خوب خوابیدم.ولی یادمه...داشتم میشموردم روبروم یه ساعت دایره ای بود.هفت ونیم بود...سه چهار پنج ....که خوابیدم...وقتی هم بیدار شدم ؛اینجا رو خوب میشناسم .دوبارقبل تر اینجا بودم. اینجا رو بهش میگن ریکاوری .یه ساعت روبروم بود.یک ربع به دوازده.چشامو بستم.صدای بدو بدو آمدن های یکی میاد.صدا قطع شد.صدای نفس نفس زدن میاد.چشامو باز میکنم. یا ابلفض این دیگه کیه!؟نمیشناسمش!گفت؛شما مارو کشتین خانم.کجا بودین!؟اینو با یه لحن وفیگوری خنده داری گفت.من دستام بسته بود.اکسیژن وصل بود.چطور می تونستم پاسخ گو باشم؟ داشت دست شو می  آوردسمت صورتم  ....بالبخند چشامو چاله کردم

که وقتی اکسیژن برداشت .گفتم؛بله.شما خوبین؟!؟نمی دونم چرا خنده اش گرفت.ماسک مغزپسته ایش رو کنار زد و خندید....

~~~~

~~~~~ای نهال سبز تازه /ای عزیز دل مادر:-*

~~~~منودادا +نرگس بانو؛ همین الان یهویی:O

آغا چوپان ...یعنی رفیق باب دل. یعنی همون گرمابه گلستان.یعنی یه سطل  پاستیل دولپی.

خلاصه اینکه؛

عشق عبارتیست از نیرویی که مرا،علی رغم منافع و مصالحی که زندگیم بر آن نباشد ..به فدا کردن همه منافع،همه مصالح وحتی زندگیم  و "بودن " خودم ،برای بودن دیگری برای بودن دیگران ...وبرای ایده آلی که برآن عشق می ورزم ،ولو خودم نباشم 

دعوت میکند..  ومن به آن عمل میکنم وبه این ندا پاسخ می دهم.

(چهار زندان انسان...دکتر شریعتی)

خدایا از عمرمن بکاهو به عمر عزیزانم ب افزون.آمین