دهان عشق می خندد؛دوچشم عشق می گرید...

 

 تنِ بیشه پراز مهتابِ امشب

پلنگِ کوه ها 

درخوابِ امشب...

به هر شاخه دلی سامان گرفته

دل من در برم بی تابه ،...

*سیاوش کسرایی*

*****

****

****

تصویر اول؛بعد اینکه مردشریف(دیشب  و ماه گرفتی؛ حوصله ی پهن کردن بساط تلسکوپ رو نداشتم.باهمین  رفیق شفیق هندی کم نقره ای تصویر شو گرفتم) آمدو رفت،چشمون به جمالش؛ روشن شدو...

تصویر دوم و سوم؛برای چند روز پیشِ.روز روشن و شبِ مهتابی..(میتونیم؟اسمش رو بزاریم؟ماهِ مجنون؟آخه برگای بیدبن حیاط،خوب طوری توی صورت ماهِ...) گنجشک و بید؛در روز روشن.ماه و بید؛درشب پرسکون؛ تا سپیده دم زول بزنی بهش و امیر بی گزندِ جناب چاوشی ؛یا سمیعه باشی،یا زمزمه نازا...اجالتابگِ موسیقی این پست رو ؛با آن اذان ابتدای موسیقی... متصورانه گوش کنید؛لطفا❤

***

***

خلاصه اینکه؛

حالا سالهاست که می گویند

ماه زیرِ ابرِ عزادارِ بی گریه نمی ماند،

می گویند سرانجام باد می آیدو منهای ماه،

تاریکى ....حواسش را جمع خواهد کرد.

تاریکی می رود پشتِ پشتِ کوه

بازهمان اولِ شبِ همیشه می آید

می آید که ما بفهمیم

چند چراغ به یک ستاره

چند ستاره به یک ماه

چند ماه به یک آفتابِ روشنِ هرچه بخواهی بلند!

هی آسه آسه ی آسوده

اگر با تمام وجود بخواهی 

که روز شود

روز می شود؛حتما،....

.

.

.

سید علی صالحی