گل که بر گستره ی ماه قدم بردارد....اوست.

 دختری در کتابخانه؛جنگ و صلح را ورق می زند... 

وبه سربازی می اندیشد که ؛پیش از رفتن به جبهه گفته بود،

دیوانه ی آواز دُم جنبانک و 

صدای ورق  خوردن کتاب است....

.

.

.

وخدا حافظی اش ،

آنچنان چلچله سانست که من می خواهم،

دائما باز بگوید که؛خداحافظ ،

امانرود....

وسخن گفتن او،

مثل اسطوره ی یک جنگل شیشه ست

که بر سطحش،

بلبل از حیرت،دیوانه شده ،لال شده ست...

# واهه_آرمن

##رضا _براهنى(عنوان هم از ایشان)