شعر تازه ای ...

 

 سرانجام قفس از پرنده پرید،

قفس از مدارایِ پرنده 

خسته شده بود.

قفس به پرنده  سر به راه گفت:

بی قفل و بی کلید هم می توان

به آب و به دانه،به دریا رسید،

پس به آواز درآ...دوستِ من

بی ملال  بی مبادا

مثلِ من بشکن،

اما ازایوانِ این گورِ زنده خوار بگریز،

بگریز و

به رقص درآ

هرچند همچنان بردار،

اما دریا وار...دریاوار!

شعر تازه ای از سید علی صالحی