اسرار ازل را...

 

ابوالفتح:قصه ى شیرین و

فرهاد؟

رضا:فرهاد کم نبود.

ابوالفتح:اون سنگ از کوه برداشت ،نه ریگ از ساحل.

رضا:قدر عشق  به لطف یاره ،که یار جام جهان باشه یا خسرو خوبان.

(دیالوگ هزار دستان،رضا_مرحوم مشایخی. ابوالفتح_استاد نصیریان)

خلاصه اینکه ،نیست که، ما خیلی به کفش و

واکس  زدن و

 ازاین اداها حساسیم....این  سریال کفش های میرزا نوروزو خیلی دوس می داشتیم.هرچند،از شمایل ابوفتح هزاردستان زهره ترک می شدیما،اما بازی استاد نصیریان رو بیشتراز مرحوم مشایخی می پسندیم.

پ،ن؛شما که؟ پرسیده بودین؟،محمد و

 رضا و

فرهاد ؟

اون قدیم ها مرسوم بود،بچه ها دو اسمه باشن.خوب؟

مثلا تو خونه ؛فی روز و

فرهاد و

فرخ و

فرداد؛باشن.

به ترتیب نام های بالا ؛علی رضا و

محمد رضا و

احمد رضا و

حمید رضا.

گرفتی جانم؟خو الحمدالله:)

.

.

.

چندوقت پیش.داشت مسواک می زد.باهاش چشم تو چشم شد.یهو چشمش افتاد به شقیقه هاش.انگار داشت دلتنگ میشد.که زود خودش رو جم جور کردو

گفت؛اوه پسر!تی گیج گاهِ جوگندمیِ میرمآ!

وبعد ؛

خواست ازاون لبخند ژکوندها بزنه.

که نزده .

قهقهه اش گرفت/:

پ،ن؛

باهم؟بک گرند موسیقیِ پست رو زمزمه کنیم؟

جانِ جهان دوش کجا بوده ای

نی غلطم در دل ما بوده ای

آه که من دوش چه سان بوده ام

آه که تو دوش که را بوده ای

رشک برم کاش قبا بودمی

چون که درآغوش قبا بوده ای

زهره ندارم که بگویم تو را

بی من بیچاره کجا بوده ای

آینه ای رنگ تو عکس کسی است

تو زهمه رنگ جدا بوده ای

رنگ رخ خوب تو آخر گواست

در حرم لطف خدا بوده ای