عنوان ندارد!

 

 

خیلى پکری ،چند وقته  پکری!

به عکس های قبلیت شبی نیستی ،که پُرازخنده و شادی بود!میخوای بریم سینما؟

#دیالوگ؛مدبر (خطاب به کیان_ سوسن تسلیمی)در _شاید وقتی دیگر_نو یسنده و کارگردان_بهرام بیضایی.

*عصری یهو خوابم گرفت.خواب دیدم سریال پاییز صحرا نگاه می کنم.دختربچهه یادتونه؟درو برا عمه اش بازکردو

عمه اش بهش گفت؛سلامِت کو !خرس گنده؟

دختر بچهه گفت؛"خوردم!"

با صدای کوبیده شدن در همسایه بیدار شدم.یهو  بشدت رگبار گرفت .ده دقیقه بعد بند اومد.

یادمه از همون وقت تاحالا سلام کردن واسم مهم شده.خیلی مهم...

هممم.میدونید؟دلم خوست مث همون وقت ها،همراه مامان برم سینما.اجی خوابش ببره.بعد یه چشمم به پرده ی سینما انقلاب باشه،یه چشمم به اجی.صدای عربده مرحوم انتطامی،توی فیلم بلند بشه و

اجی زهرترک بشه و

منو مامان ریز ریز بخندیم.بعد با هم بریم ساندویچی و

بعد  یه گازنصفه نیمه به همبرگر .همش زیتون پرورده بخورم.بعدش بریم دنیای کودک.مامان واسه مرد شریف رکابی بخره .بعدش اصرارکنم  برین کفش بلا و

کفش ملی.یه چرخی بزنیم.چرا؟عطربوی تازگیِ اونجا رو دوست داشتم و دارم.. .بعدبریم _ دم پاساژ پله برقی،اونجا معجون کنجدوعسل بخریم ...

ای بابا،چه وقت  رگبار گرفتنه آخه...!!