بر آرامش آبی...

 

در نهضت عظیم دو بازویش

که نهضت عظیمی از زیبایی است

در عصر برگ ریز مسلسل ها

حرفی زده است

آیا پرنده وار؟

آیا غنچه وار؟

آیا آفتاب وار؟

  در نهضت عظیم دو بازویش

من گریه ام گرفته که آخر

آخر چرا پرنده به دنیا نیامدم؟

#رضابراهنی

             

*گفتم؛دوست داشتم پرنده بودم.

گفت؛نرسیده به آسمون شکار می شدی.

لبخندم گرفت.گفتم؛پرنده ی حرام گوشت.

گفت؛خُشکت میکردن و

می زاشتن روطاقچه!

از این همه حاظر جوابیه دختر دایی مامان+تصور تاکسی درمی شده ام،قهقهه ام گرفت و

غش رفتم....

قشنگ و

زیبا؛خندید....گفت؛خواهشن همینی که هستی بمون ...ما می خواییم مومیاییت کنیم_ومن و

ما غش رفتیم.

شبی که ماه کامل شد؛

همراه دادا تماشاش کردیم.

آخ فائر...

بازی فرشته رو دوست داشتم،

هروقت به ذهنم بیاد،

لحن هوتن رو تلفظ میکنم.

مثلا؟

چشات سگ داره فائز!

توی خواب اما،

وقتی موتور ایستاد،

به چهره اش،

بگم؟مثل چی؟میمونه؟

مثل کف چشمه،

انگار به چشمه سار زل زده باشی،

شفاف و

زلال و

جاری.

شما دستتون رو؟

تاحالا ؟

توی چشمه؟

فرو بردین؟

مث این می مونه که 

پنجه 

فرو ببرین لای 

موها...

ولی نه

جوشش و

قُل

زدنه چشمه

انگشت هارو

مثال دست 

یه نوازنده

به حرکت وامیداره...

بله.داشتم می گفتم؛

به چشم هایی که 

دو چشمه اند

زل زدم و

چشم و

ابرو و

لب لوچه ام رو

مثال قره قروت خورده ها کردم و

بالحن هوتنِ عبدالحمیدگفتم؛

چه بلاییه موهات!!

اس اس

!!

متبسم شد.

با لحن هوتن گفتم؛

عشق گاهی 

رنگ اس اس 

می شود!

ابروهاش گره خورد.

گفتم؛

نه نه!

هنوز پرسپولیسی ام

اس اس 

استعاره اس

که مثلا شبیه ی 

اون شعرِ آبی 

قربان چهره ی

آبی ات

و...

نباشه

؟

ساکت شدم.

شکرخند شد.

دوباره گفتم؛

آخ،

چه بلاییه موهات

اس اس

.

ق

ش

ن

گ

نه؛

زوربامزه

خندید

#عنوان از شاملو.

بشنوید؛سمت پیوندها،

اولین پیوند.