زهی درکوی عشقت مسکن دل. . .

       

 بعد ده سال و نیم..،رقیه رو  خونه ی آقاجان دیدم.هنوز ام ،همان قدر دوست داشتنی و

عزیزِ...

چوپان به اش گفت؛

یادته؟روز برفی مدرسه تعطیل بود؟تا عصر خانه ی ما بودی؟

قشنگ خندید.گفت ،چقدر دنبالم گشتن.واگه بابات پادرمیونی نمی کرد،یه فص کتک حسابی...

چوپان گفت،وجدانن حقت بود.قشنگ تر خندید وگفت،اصلا بزرگ نشدی...

عمه ودختر عمه هاش، همراهش بودن،

عمه اش پرسید،شما هم سن و

سالین؟گفت،آره،آره..

وبعد ،چهره چرخوند سمت ام و

اشاره کرد به سارا و

گفت،تی خاخور خیلی تره مانه!

جفت ابروهامو بردم بالا،یعنی جدی؟

گفت،آره.چوپان به اش  گفت،ولی تو خیلی تغییرکردی،چاقابئوستی،سالن رفت رو هوا...

بله،داشتم میگفتم،

رقی جون، توی یکی از همین  خونه های رنگی رنگی ،زندگی می کنه.بله که،هلندو

نروژ و

فرانسیه نیست و

همین مسکن مهرِ رشت خودمونه.