عنوان ندارد!

پرنده  پر  زد و با پر زدن تمامت خود را پراند در پرواز

شعاع قامت سرخ مثلثش در نور

تناسخ همه اشکال هندسی در اوج

تناسخ همه اشکال آسمانی بود

گرفتمش که نیفتد،

به جای افتادن،

پرید

پرنده پر زد و با پر زدن تمامت خود را پراند در پرواز

گرفتمش که نیفتد،

که بال هایش را 

گرفتمش که نیفتد

به جای افتادن،

پرید و پر زد و پرواز کرد

گرفتمش که نیفتد

که فکر می کردم

که یک تلنگر ناچیز دست من کافی ست

که بال هاش شکن شکن شکسته شود

ولی پرید

پرید و پر زد و پرواز کرد

گشود راه هوا را به نوک منقارش

و سینه را پر از آفاق آفتابی کرد

گرفتمش که نیفتد

به جای افتادن

پرید و پر زد و پرواز کرد بی پروا،

پرنده پر زد و با پر زدن تمامت خود را نثار  کرد به پرواز. . .