به حال سعدی بیچاره قهقهه چه زنی/ که چاره در غم تو های های می داند

 

هرگز لبخندت را ترک نکن 

حتی وقتی که ناراحتی،

چون ممکن است یک نفر عاشق لبخند تو باشد. . .

"گابریل گارسیا مارکز"

نیمه شب از خواب پریدم.معمولن اینجور مواقع هرچقدر گاو گوسفند،مرغ اردک شماره کنی،خوابت نمی بره.ولیکن بهترِ که تودلت ترانه بخونی.

این شد که،تو دلم خواندم؛"دوتا چشمِ سیا داری/دوتا موی رها داری/تو اون چِشات چیا داری/بلا داری /بلا داری/(خنده ام گرفت.مکث کردم.مجدد خوندم؛"دوتا چشمِ سیاه داری/ دوتا موی رها داری/توی سینَت صفا داری/توی قلبت وفا داری/صف عشاق بدبختو/ازاینجا تا کجا داری/به یک دم می کشی مارا/به یک دم زنده می سازی/رقابت با خدا داری/(سُرفه ام گرفت،اهه اهم.نفس عمیق کشیدم،توذهنم بخشی از ترانه رو گذاشتم خود فریدون بخونه.وقتی رسید به "نمی بینی،نمی بینی...خواندم:"نمی بینی که می خندم/آخ..نمی بینی دلم تنگه/تو این دریای چشمان سیاه رو/پس چرا داری/(گریه ام گرفت.دوست داشتم  باقی ترانه رو گوش کنم.فریدون با لحن خودش خواند:"دوتا چشم و دوتا چشم/دوتا چشم سیا داری/دوتا موی رها داری/می خوانه اگر ساقی صاحب نظری داشت/میخواری و مستی ره رسم دگری داشت....

_بلاخره مث بچه هایی که،بعد گریه کردن ،یهو خواب شون می بره و

سرصبح ام ،شنگول بیدار میشن.خوابیدم و بیدار شدم:))