تو را به جای همهء روزگارانی که نمی زیسته ام دوست می دارم. . .

 

.

.

.

پ.ن۱؛ چند تصویر دوست داشتنی ازخوشگلی های  پاییزیِ روستا!

(با تشکر از مدیرت کانالی که دادا درش عضوِ؛روستای قره گزلو علیا)

پ.ن۲؛نیچه در شعر "صنوبر و آذرخش" گفته:

فراتر از آدمی و حیوان

فراتر روئیدم

و سخن می گویم

کسی را بامن سخنی نیست.

بس بالیدم و 

بس بلند

چشم به راهم؛چشم به راه چه؟

بارگاه ابرها,بس نزدیک است به من

چشم به راهِ نخستین آذرخشم!

پ.ن۳؛آن یکی یک دانه صنوبری که پدر_ همراه نهال سیب و  زردآلو  و آلبالو کاشته بود،بابت جوی آبی که از زیر پاش می گذشت..رشد خوبی داشت.

یعنی چند سرو گردن بلند تر بید و نارون و ....

ویک شب پاییزی ،آنچه شد! که نیچه فرمود.