و خدای یک عشق،خدای یک سماجت . . .

"و اگر نشنوی به تو خواهم شنواند

حماسه ی سماجت عاشقت را زیرِ پنجره ی مشبکِ تاریکِ بلند که در غریوِ

 قلبش زمزمه می کند:

___شوکرانِ عشقِ تو که در جامِ قلبِ خود نوشیده ام

خواهدم کُشت...."

پ.ن۱؛ 

و تو خاموشی کرده ای پیشه

من سماجت،

تو یک چند

من همیشه.

پ.ن۲؛پنجره اما هم از آنگونه 

سر در کار خود بر بسته دارد لب

چون گل نشکفته ی لبخند

لیک امید من

از هزاران روزنِ او

صبحِ پاکِ تازه رو را می دهد پیغام. . .