تو همچون آسمان بهاری عزیزِ دلم. . .

پدربزرگه دهه چهلیِ ایشان،برای  ساکت کردنش.لباس و روسری مامانشُ تنش کرد.

                

به قول اوحدی:"ما از آن یوسف به بویی قانعیم،ای باد صبح/بوی پیرهن چو آوردی،ز اندامش مگو.

وخب. با توجه به این که آقا پسر، مامانش رو میخواسته .به گمانم بیت بعدی :"ای که می گویی:خیال او می توان دیدن به خواب/مرد چون شوریده گشت،از خواب و از آرامش مگو..."وصف حالش باشه.

ها.چرا.چرا.خیلی ام وصف حالش بود.چون پدربزرگِ با این طرفند.خواسته بخوابونتش.نتونست.که نتونست.

 

.

دیروز از دست فروش های سنگر،گل و ماهی گُلی خریدم.

البته سبزه سبز کردم،منتهی دل ام نیومد از اون پیرمرد سبزه نخرم.

ولیکن یه دونه سبزه هم خریدم.

وقتی تنگ ماهی رو گرفت.پرسید تُنگی قدیمه؟گفتم بله.دوازده سال پیش خرید.گفت،الان پوست پیازه.تو دست میشکنه.

 گلدون رزماری و اطلسی و شم دونی نشون کردم،ان شاءالله برم اونا رو هم بخرم.

.

.

بلدم 

آه به آه 

از تو بگویم هر بار

تا بسازم قفس از

غصه ی بسیار خودم. . . 

``هوشنگ ابتهاج``