<< ابرِ ارغوانی >>
سلام؛عالی ترین صدای موسیقایی نزد پروردگار محسوب می شود,...*داریوش علیزاده*
<< ابرِ ارغوانی >>
سلام؛عالی ترین صدای موسیقایی نزد پروردگار محسوب می شود,...*داریوش علیزاده*درباره من
من هم با این دو جمله موافق و معتقدم،حتما بهترین کلمه ی عالم؛" سَلامِ" وُ_ سلام؛عالی ترین صدای موسیقایی نزد پروردگار محسوب می شود...
ادامه...
پیوندها
- فلسفه های دکتر میم...................................................................
- فلسفه های لاجوردی.................................................
- مشاوره خانواده؛ خانم دکتر بدری سادات بهرامی تهران
- وقتی کیم کلایسترز دامن به پای یک بازیکن ..............
- محجوبه موسوی؛عکس ها و دلنوشته های من
- پزشکان گیل:ماهنامه(دکترسونیا معصومی)
- "نقشه راهها و جاده های استان گیلان "
- حجت الاسلام حاج آقا سعیدحریری اصل
- دکتر ماریا راستگو؛دارای بورد تخصصی
- آقای سید حمید رضا باب الحوائجی
- داستان های کوتاه آقای منصور
- موزه میراث روستایی گیلان
- معشوقه ای با رژ لب قرمز
- دست نوشته های آریایی
- احتمال اینکه خودم باشم
- ارغوان گل دختر عزیزم:-*
- زمزمه های خلوت یک زن
- درجستجوی سعادت!
- مهدی هستم دیگه:)
- رامین،مردی در سایه
- ماهنامه سی نمایی
- درجستجوی سعادت
- مامان و گل پسر:-*
- حمید خان عسکری
- در مسیر ناکجا آباد!
- آقای باب الحوائجی
- اجتماعی انسانی!
- قرآن و آیات آموزنده
- فرزانه بانوی عزیزم
- من اگر نیکم و.....
- نیمه شب نوشت
- آقای نوید جعفری
- یا عالم الغیب. . .
- "یک قطره اشک"
- صحرا بانوی عزیز
- پرسیکسی وراچ
- حریم بانوی عزیز
- شهرداری رشت
- شبدر چهار برگ
- همیشه محبوب
- موزه صلح تهران
- غاده بانوی عزیز
- دکتر سینا گیان
- وبلاگ گیله مرد
- نیسم کوهسار
- آقای پیرحیاتی
- کهکشان آبی!
- سرگذشت....
- تلخ تر از قهوه
- دنیای واژه ها
- برکه سبز من
- در حوالی من
- سینما چشم
- در 300 متری
- روزهای خوب
- نازنین سلما
- آ سد مهدی
- آقای یوسف
- مهربانو جان
- آسمان آبی
- صلح درونی
- یاسی ترین
- "کثیرُلقلم "
- شبکه باران
- سانس آخر
- مفهومات...
- چرند و لوند
- Kilgharrah
- سیب سبز
- آقای غریبه
- سید جلال
- خانم خونه
- روز نوشت
- مهدیه بانو
- آقای امین
- عزیز دل:*
- عسل بانو
- صبیره بانو
- دنیای من
- افق جانم
- صابر خان
- یادداشت
- این روزها
- آقای نیما
- فروردینی
- در بازوان
- دلخسته
- خونه باغ
- آن روزها
- کله پوک
- کاکتوس
- حوا جان
- مثل باد
- آویشن
- گیاهان
- سارینا
- مهتاب
- نماشا
- گفتینو
- کولاک
- سجاد
- گارنی
- هنوز
- آپلود
- آرش
- دکتر
- بردیا
- گلها
- Leo
- من
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1404 1
- اسفند 1403 5
- دی 1403 2
- آذر 1403 8
- آبان 1403 7
- مهر 1403 8
- شهریور 1403 1
- مرداد 1403 5
- تیر 1403 12
- خرداد 1403 9
- اردیبهشت 1403 11
- فروردین 1403 7
- اسفند 1402 5
- بهمن 1402 7
- دی 1402 5
- آذر 1402 7
- آبان 1402 4
- مهر 1402 12
- شهریور 1402 18
- مرداد 1402 20
- تیر 1402 9
- خرداد 1402 11
- اردیبهشت 1402 16
- فروردین 1402 17
- اسفند 1401 1
- بهمن 1401 4
- دی 1401 19
- آذر 1401 36
- آبان 1401 20
- مهر 1401 10
- شهریور 1401 14
- مرداد 1401 4
- تیر 1401 15
- خرداد 1401 15
- اردیبهشت 1401 19
- فروردین 1401 28
- اسفند 1400 20
- بهمن 1400 28
- دی 1400 31
- آذر 1400 30
- آبان 1400 32
- مهر 1400 42
- شهریور 1400 50
- مرداد 1400 40
- تیر 1400 40
- خرداد 1400 24
- اردیبهشت 1400 33
- فروردین 1400 43
- اسفند 1399 20
- بهمن 1399 52
- دی 1399 68
- آذر 1399 64
- آبان 1399 60
- مهر 1399 50
- شهریور 1399 50
- مرداد 1399 55
- تیر 1399 50
- خرداد 1399 25
- اردیبهشت 1399 50
- فروردین 1399 55
- اسفند 1398 40
- بهمن 1398 38
- دی 1398 34
- آذر 1398 48
- آبان 1398 34
- مهر 1398 34
- شهریور 1398 31
- مرداد 1398 38
- تیر 1398 41
- خرداد 1398 30
- اردیبهشت 1398 44
- فروردین 1398 30
- اسفند 1397 30
- بهمن 1397 40
- دی 1397 35
- آذر 1397 51
- آبان 1397 44
- مهر 1397 45
- شهریور 1397 39
- مرداد 1397 45
- تیر 1397 45
- خرداد 1397 50
- اردیبهشت 1397 42
- فروردین 1397 34
- اسفند 1396 25
- بهمن 1396 41
- دی 1396 35
- آذر 1396 29
- آبان 1396 29
- مهر 1396 28
- شهریور 1396 30
- مرداد 1396 30
- تیر 1396 30
- خرداد 1396 35
- اردیبهشت 1396 35
- فروردین 1396 25
- اسفند 1395 41
- بهمن 1395 45
- دی 1395 64
- آذر 1395 59
- آبان 1395 45
- مهر 1395 41
- شهریور 1395 55
- مرداد 1395 70
- تیر 1395 65
- خرداد 1395 81
- اردیبهشت 1395 113
- فروردین 1395 131
- اسفند 1394 66
- بهمن 1394 45
- دی 1394 32
- آذر 1394 3
آمار : 756606 بازدید
Powered by Blogsky
آبیِ بی گدار . . .
هیچ کس. . .
هیچ کس نمی داند،
پرسه در لاله زار یعنی چه . . .
پ.نhttps://msbmusic.ir/%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%DB%8C%D8%B2%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%84%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%B2%D8%A7%D8%B1/؛+لالهhttps://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%84%D8%A7%D9%84%D9%87_%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3%DB%8C
Madar Baran
دوشنبه 7 تیر 1400 ساعت 09:40
خیلی ممنون از حضور تون
درود بر خواهر جانمان با بهترین آرزوها برای شما و خاندان عزیز و محترمتان
درود ها و سپاس ها ی بیکران و
آرزوهای خوب و خوش؛نثار امیر کیهان برارِ عزیزِ جانمان
ترانه رو خیلی دوست دارم و البته نسخه ی توی فیلمش رو بیشتر.
سپاس برای معرفی لاله عباسی.
فیلمش رو ،خصوصا دیالوگ فروزنده رو دوس دارم.والبته با شما موافق ام.
سپاس از حضور عزیز و دقت توجه ی تان
پرسه
یعنی بری بگردی خو و غیره....
بله،یعنی راه رفتن و راه رفتنِ بی نتیجه و
غیره..
با درود
این ترانه یا آواز مربوط می شود به دوران جوانی ما
البته خواننده اش ایرج بود و دهان جنباندنش با فردین
اون هم در حالیکه کت اش را جمع کرده بود و گوشه ی شونه انداخته بود و برای معشوقه اش فروزان در نیمه شب غزل می خوند
چند وقت پیش لاله زار بودم
ولی کو آن لاله زار ما و این لاله زار شما
نه سینما البرزی بود و نه سینما ایرانی
یک عده پلاکات به دست مقابل تماشاخانه ای تجمع کرده بودند
تماشاخانه ای که الان محل زاد و ولد موش ها و سوسک هاس
پلیس هم بود
بالاخره یک عده را داخل بردند
وبقیه هم اینور خیابان شعار فرهنگی می دادند
فکر کنم‌سال ۵۳ یا ۵۴ به اتفاق پسرعمه ی خدا بیامرزم به آن جا رفتیم
روحپرور برنامه اجرا می کرد کسی که به ام الکلثوم ایران شهرت داشت
البته این مطالب برای شما خسته کننده است
ولی برای من یاد آوری خاطره هاس و دلتنگی دوستانی که الان دیگه نیستند
درود بر شما
زنده سلامت باشید همیشه.
مرسی از ب تصویر کشیدنِ ترانه و
اشخاصِ مرتبط.اونقدر بامزه تعریف کردین،که مرحوم فروزان رو بخند واداشتین :))
https://s4.uupload.ir/files/d4a469d85f0066baac94a69e0ca0d24d_fzfy.jpg
بی تعارف.عرض میکنم.
مطالب و واگویه های شما برای من بسیار ارزشمندِ.و همیشه با جان و دل می خوانم/گوش میکنم.
خیلی ممنون که وقت می گذارید و
گذشته ها و سالهایی را که ما نبودیم،..به تصویر می کشید.
خداوند ب شما طول عمر باعزت عنایت کنه.
خان عموی مامانم.
از لاله زار ۱۳۴۱،برام گفته و
به تصویر کشیده.ومن.خیلی دوست داشتم.واگویه های خان عموی مامان جان رو.و دراین دنیای درندشت مجازی.خیلی خوشحال و خداوند را شاکرم.که با شما.عزیزو گرامی آشنا شدم
روح دوستانی که نیستن شاد.وقرین رحمت الهی.
ضمناً.گریه برای چشم های شما خوب نیست.اجی که رعایت نمی کنه.شما رعایت کنید لطفا
حال دلم کلا خرابه
با ی تسبیح درست نمیشه 
چطور بعضی ها می رن دکتر.به اش میگن.معده درد داریم.
دکتر شرح حال می گیره.
میگه معدات نیست.
قلبِ ته.
میرن نوار قلب می گیرن.سه چهارتا رگ شون کور و بسته اس.
حالا اونی که کلا خراب و
تعطیلِ مًخِ ته.کله پوک.
خداوند همیشه چاره سازِ.فقط باید نا امید نشد.باید با تمام وجود توکل کرد.
بیخیال
دل آدم میگیره
ایشالا خدا سلامتی و عزت و عمر بابرکت و طلانی بده
از بس حال دلمون خوبه از این حرفا هم میشنویم
خیلی ممنون و مچکرم.
تو هم ،
سلامت و شاد و موفق بمانی .
راهی نیست بچه.
باید.
با تمام وجود
ب مقدرات راضی بود.
یه تسبی بردار،
ذکر"یا واحد"بگو.حال دلت خوب میشه،
چرا خب
کار و زندگی دارم
من که خوشحال میشم وبلاگم آمار بازدیدش رقم بالایی باشه
خب چندسالیه که این وبلاگ هست یهو حذف شه یه حالی میشه آدم
الحمدالله،
ان شاءالله خیر و خوشی های بسیار داشته باشی،تو کار و زندگی ت ،
توجه نمی کنی دیگه،
عرض کردم.احساس ناخوشآیندی گرفتم/پس من ام خوشحال میشم/منتهی آن لحظه،نشدم.
بهرحال،
هر زمان نو می شود
دنیا و ما
بیخبر از نو شدن اندربقا
پس مرا/هر لحظه مرگ و زندگی ست.
یهو دیدی ،نفس رفت و
حذف و ..
ارتحال رخ داد.
یک،
به مقدرات راضی میشی،
دو
پیرهن مشکی نمی پوشی،
سه
سروشکل داعشی نمی گیری،
چهار
تنها و سر به زیر،
باخودت زمزمه کن،
و در مدار درخت
طنین بال کبوتر، حضور مبهم رفتار آدمی زاد است.
صدای همهمه می‌آید.
و من مخاطب تنهای بادهای جهانم.
و رودهای جهان رمز پاک محو شدن را
به من می‌آموزند،
فقط به من.
و من مفسر گنجشک‌های دره گنگم
وگوشواره عرفان نشان تبت را
برای گوش بی آذین دختران بنارس
کنار جاده «سرنات» شرح داده‌ام.. .
به دوش من بگذار ای سرود صبح "ودا"ها
تمام وزن طراوت را که من
دچار گرمی گفتارم.
و ای تمام درختان زینت خاک فلسطین
وفور سایه خود را به من خطاب کنید،
به این مسافر تنها، که از سیاحت اطراف «طور» می‌آید
و از حرارت «تکلیم» در تب و تاب است.
ولی مکالمه، یک روز، محو خواهد شد
و شاهراه هوا را
شکوه شاه پرکهای انتشار حواس
سپید خواهد کرد
برای این غم موزون چه شعرها که سرودند!
ولی هنوز کسی ایستاده زیر درخت.
ولی هنوز سواری است پشت باره شهر
که وزن خواب خوش فتح قادسیه
به دوش پلک تر اوست.
هنوز شیهه اسبان بی شکیب مغول‌ها
بلند می‌شود از خلوت مزارع ینجه.
هنوز تاجز یزدی، کنار «جاده ادویه»
به بوی امتعه هند می‌رود از هوش.
و در کرانه «هامون»، هنوز می‌شنوی:
- بدی تمام زمین را فرا گرفت.
- هزار سال گذشت، صدای آب تنی کردنی به گوش نیامد
و عکس پیکر دوشیزه‌ای در آب نیفتاد.
و نیمه راه سفر، روی ساحل «جمنا»
نشسته بودم
و عکس «تاج محل» را در آب
نگاه می‌کردم:
دوام مرمری لحظه‌های اکسیری
و پیشرفتگی حجم زندگی در مرگ.
ببین، دو بال بزرگ
به سمت حاشیه روح آب در سفرند.
جرقه‌های عجیبی است در مجاورت دست.
بیا، و ظلمت ادراک را چراغان کن
که یک اشاره بس است:
حیات ضربه آرامی است
به تخته سنگ «مگار»
و در مسیر سفر مرغ‌های «باغ نشاط»
غبار تجربه را از نگاه من شستند،
به من سلامت یک سرو را نشان دادند.
و من عبادت احساس را،
و به پاس روشنی حال،
کنار «تال» نشستم، و گرم زمزمه کردم.
عبور باید کرد
و هم نورد افق‌های دور باید شد
و گاه در رگ یک حرف خیمه باید زد.
عبور باید کرد
و گاه از سر یک شاخه توت باید خورد.
من از کنار تغزل عبور می‌کردم
و موسم برکت بود و زیر پای من ارقام شن لگد می‌شد.
زنی شنید،
کنار پنجره آمد، نگاه کرد به فصل.
در ابتدای خودش بود
و دست بدوی او شبنم دقایق را
به نرمی از تن احساس مرگ برمی چید.
من ایستادم.
و آفتاب تغزل بلند بود
و من مواظب تبخیر خوابها بودم
و ضربه‌های گیاهی عجیب را به تن ذهن
شماره می‌کردم:
خیال می‌کردیم
بدون حاشیه هستیم.
خیال می‌کردیم
بدون حاشیه هستیم.
خیال می‌کردیم
میان متن اساطیری تشنج ریباس
شناوریم
و چند ثانیه غفلت، حضور هستی ماست.
در ابتدای خطیر گیاه‌ها بودیم
که چشم زن به من افتاد:
صدای پای تو آمد، خیال کردم باد
عبور می‌کند از روی پرده‌های قدیمی.
صدای پای ترا در حوالی اشیاء
شنیده بودم.
- کجاست جشن خطوط؟
- نگاه کن به تموج، به انتشار تن من.
- من از کدام طرف می‌رسم به سطح بزرگ؟
- و امتداد مرا تا مساحت تر لیوان
پر از سوح عطش کن.
- کجا حیات به اندازه شکستن یک ظرف
دقیق خواهد شد
و راز رشد پنیرک را
حرارت دهن اسب ذوب خواهد کرد؟
- و در تراکم زیبای دست‌ها، یک روز،
صدای چیدن یک خوشه را به گوش شنیدیم.
- ودر کدام زمین بود
که روی هیچ نشستیم
و در حرارت یک سیب دست و رو شستیم؟
- جرقه‌های محال از وجود بر می‌خاست.
- کجا هراس تماشا لطیف خواهد شد
و نا پدیدتر از راه یک پرنده به مرگ؟
- و در مکالمه جسم‌ها مسیر سپیدار
چقدر روشن بود!
- کدام راه مرا می‌برد به باغ فواصل؟
عبور باید کرد
صدای باد می‌آید، عبور باید کرد.
و من مسافرم، ای بادهای همواره!
مرا به وسعت تشکیل برگ‌ها ببرید.
مرا به کودکی شور آب‌ها برسانید.
و کفش‌های مرا تا تکامل تن انگور
پر از تحرک زیبایی خضوع کنید.
دقیقه‌های مرا تا کبوتران مکرر
در آسمان سپید غریزه اوج دهید.
و اتفاق وجود مرا کنار درخت
بدل کنید به یک ارتباط گمشده پاک.
و در تنفس تنهایی
دریچه‌های شعور مرا بهم بزنید.
روان کنیدم دنبال بادبادک آن روز
مرا به خلوت ابعاد زندگی ببرید.
حضور «هیچ» ملایم را
به من نشان بدهید."
پنج؛
تو هنوز اینجا ایستادی و زمزمه میکنی؟مراسم خیلی وقته تموم شده بچه!
سلام
کجا بودید
چرا وبلاگتون نبود
سلام
خونه بودم،خرید رفتم.
آمدم ب وبلاگ سر بزنم.یهو دیدم آمار بازدیدش رقم بالاییِ/ولیکن احساس ناخوشآیندی گرفتم و
باقی ماجرا...
ضمناً؛تو کارو زندگی نداری بچه؟!