یه شبِ مهتاب؛
ماه میاد توو خواب…
منو می بره؛ کوچه به کوچه...
باغِ انگوری؛ باغِ آلوچه…پ.ن باغ انگوری؟؟
جایی خواندیم؛
اگر به نقشههای تهران قدیم و اسناد تاریخی آن زمان نظر افکنیم، چندین باغ و خیابان را با نام «انگوری» درمییابیم که به شرح آنها میپردازیم:
۱) باغ انگوری: در جنوب شرقی میدان کنونی محمدیه، زمانی که هنوز میدان ساخته نشده بود و تنها محوطهیی برای انجام اعدامهای دولتی بود و خیابان مولوی هم احداث نشده بود و قسمت غربیاش به نام خیابان معیرالممالک و قسمت شرقیاش به صورت نامنظم به نام خیابان جلو قبرستان شهرت داشت، خیابانی از محوطه اعدام به جنوب کشیده شده بود با نام قاپوق. در این خیابان قواره اول ضلع شرقیاش عمارت بزرگ و مفصل قوامالدوله در میان باغ طراحی شده وسیعش واقع بود و در جنوب و مجاور آن باغ، باغ دیگری قرار داشت که ضلع شمالیاش باغ قوامالدوله، ضلع غربیاش خیابان قاپوق، قسمتی از ضلع جنوبیاش عمارت اسکندرخان و بخشی از ضلع شرقیاش اراضی یخچال حاج باقر بود. این باغ را بدان سبب که در آن انگور فروخته میشد و پاتوق انگورفروشها بود، «انگوری» یا «انگورفروشی» میگفتند.
۲) باغ انگوری دیگری که در گستره تهران بدان برمیخوریم، در اراضی احتصابیه است. احتصابیه از آبادیهای کوچک حومه شمیران و نزدیک سوهانک بوده است و به استناد گفته اعتمادالسلطنه آن را اقبالالسلطنه وزیر قورخانه آباد کرده است اما بعدها به مالکیت احتصابالملک درآمد و بدان سبب «احتصابیه» نام گرفت.
۳) باغانگوری دیگری هم در محل باغ فرمانفرما (کاخ مرمر سابق) در فاصله خیابان امام خمینی (ره) (سپه) تا جامی بوده است. سند ما، نقشه نجمالدوله به سال ۱۳۰۹ قمری است که نام قسمت شمالی خیابان ولیعصر کنونی فاصله بین تقاطع ولیعصر و امام خمینی (ره) تا خیابان وزیری فعلی حدود اراضی وزیر میرسید، به نام «خیابان باغ انگوری» درج شده است نام این خیابان از وجود همین باغ حکایت میکند. این باغ بزرگ مستطیل شکل همان اراضی باغ فرمانفرما است که بعدها رضاخان آن را به خانه خود اختصاص داد و در دوران پهلوی به کاخ مرمر شهرت یافت. در دوران ناصری باغ مزبور به برادر وزیر تهران تعلق داشت و در نقشه آن عصر «زمستان» ثبت شده است یعنی باغ انگور بوده است.