عزیزمن. . .

 

چند تا دونه  از اون  مدل قارچ های قرمز خوش رنگ،

توی حیاطِ آقاجان اینا،

زیر درختِ  آلوچه ( پاییزی)  و تاک؛

به خوش حالت ترین شکل ممکن، روئیده بود...

نور خورشید از میون شاخه برگ های آلوچه و برگ مو،به اش می تابید و...آدمی با تماشای سایه روشن و نسیمِ نوازش گر؛ از زمین و آسمان فارغ ...

نمی دونم؟!بعدِ گذشتنِ؟!چند دقیقه و ثانیه.. . سیر  تماشا کردنشون و جوی بزاق و....؛خلاصه  یه گاز به اش زدیم.

و الهی چشم تون ،روز خوش ببینه همیشه.

گاز زدن همانا و  سوختن لب و زبون و دهن؛ همانا.

و ما گریه کنان .خاله ؟!خاله ؟!صدازنان،.... ؛دو ئیدم سمت خونه و

خاله هراسان  از آشپزخونه اومد بیرون  و ...

خواهر زاده ؛هق هق کنان به اش گفت،خاله؟! خاله من قارچ سَمی خوردم  

به قول ابی؛گریه مون هیچ؛خنده مون هیچ؛همچی تویی،غیر این هیچ...

کاش.

کاشکی خاله جان  زنده بود و

خودش ،از شاهکارامون بارها و بارها می گفت...

ولی خوب.

همینه که هست.

نیست.

رفت.

با خدا حافظی.

تب ترانه: دانلود آهنگ