جعفری ها رو پاک کردم.همین طور برگ سیر ها و

پونه ی وحشی رو.

فضای خونه-عطر و بوی سیر و جعفری و پونه  گرفته و

طبق معمول-خواب آلود شدم.

و در نتیجه-پتو مسافرتی رو به خودم می پیچم و

پای بساط سبزی پاک کردن-ولو شدم و

پلک هان  اتوماتیک وار  بسته شدند .

  با یه نفس عمیق...شالاپی می رم تهه دره.اماحین رفتن -

به تهه دره رسیدن-- صدای دکتر-توی سرمه.که میگه:

آنهایی 

خوش بخت اند که؛

نه تنها-

 بد و خوب ها شان-بلکه بد و بدتر-خوب و خوب تر-

بد تروُ بدترین هاو

خوبتر و خوب ترین ها شان _با هم

یکی باشه.

وفاجعه آنجاست که؟

(دکتر مسعود غفاری )

 بشنویم

کِی؟ کجا؟ اینو شنیدم؟ یادم نیست؟

جالبه?یادمم نمیاد؟ فاجعه کجاست؟

بهرحال-

فاجعه همون مصیبته و

تنها چیزی که به ذهنم رسید:الَّذِینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ‌.

خداوند رفتگان شما رو رحمت کنه-

به اذن ش-

منو هم ببخشه و

بیامرزه‌.