(...)

 

 الهی ؛

 این جا که همیشه می نشینی و چای هم می زنی و به ابرها نگاه می کنی 

که دا ئما بزرگ می شوند و کوچک و این قدر،

خلاصه دقیقه دقیقه که انگار با زمان می رقصند...

.

.

گاهی اتفاق می افتد "غروبها"

چیزی انگار گُمت شده باشد...

+بالاسرقوری کتری وایضا سماورُ قوری می ایستم ،نهایتا پنج دقیقه ؛یکی برای خودم ،پنج دقیقه بعد  برای مابقی عزیزان：)