زلف های چین واچین بید؛و باد بازیگوش...

.....

.....

چه بوی خوشی می وزد از سمت آسمان 

پر پر هزار و یکی گنجشک بهارزا 

....

....

برشاخسار بلوطی که بالا نشین است 

وباز پناه جستن پوپکی 

پیاله ی آبی... 

....

*سید علی صالحی *

....

.....

ایشان بید زیرک در همان گوشه ی دنج حیاط منزل مان هستند؛ بید زیرک مان..زلف های چین واچینش را داده بر باد.یعنی بارش مداوم برف کمرش  را دو نیم نمود...ولیکن همان گوشه ی دنجی که مشرف به هیچ پنجره ای نبود..به فنا رفت.پففف.

 گفتم ؛دستهایتان (همون زلف های چین و واچینشان..) فرو افتاده است! چرا؟ ز رخوت خستگیست آیا؟

خواب آلودین ؟ها؟

...

محل که نزاشت؛چهره چرخاندیم سمت محبوب همیشگی مان"گل محمدی" عزیزم..بوییدن به سبک پک کشدار همانا و جیغ بنفش!ازنوعه کبودش همانا

بله ارغوان دختم:-*

+بعد بنداومدن بارون؛گنجشکه چونان شده!-اون برگهای پهن روی بید"انگور"هست.اینجا به اون نوع میگن"سفید گول یا سفیدگروم" واون مدل انگوری که قلبی شکه "گول انگور"....مزه هاشونم باهم فرق میکنه؛مثلا آبغوره سفید گروم خییییلی شاهکاره.آبغوره گول انگر بینظیره...ولیکن یکدقاشق چای خوری آبغوره از هرنوع انگورپلک هایمان را سنگین میکند.