یک تصویر!

پنج‌شنبه 30 آبان 1398 ساعت 05:06 http://dittany.blogsky.com

تو این هوای سرد پاییزی عجیب می چسبه این کرسی واقعا چمون بود که از خونه های قدیمی و معماری سنتی دل کندیم و چسبیدیم به آپارتمان های فسقلی

اون لحاف سنتی،اون چراغ،اون فنجون گل سرخ...،ساده و
صمیمیت این مدل زندگی رو دوست دارم.
به سرم می زنه ول کنم برم ولایت..
بعد یادم میاد ولایت مون از شهر شلوغ تره و
معماریش خیلی عوض شده ...
وآدم تو وطن خودش،احساس غریبی می کنه...

نظام مهندسی و
مسکن و شهرسازی:...بی تقصیر نیستن ....ای کاش به معماری سنتی بها میدادن و ...
ای کاش ساخت و
ساز خونه های روستایی رونق(عاشق خونه های موزه روستایی ام) بگیره...

مرسی از حضور تون آویش بانوی عزیزمدوستتون دارم

صبیره

چهارشنبه 29 آبان 1398 ساعت 17:37 http://❤❤❤❤❤

جای ما دور اون کرسی خالیه

عزیزم

مهرداد

چهارشنبه 29 آبان 1398 ساعت 16:49

یاد قدیما افتادم وقتی مادرم چراغ رو نفت می‌کرد، سوخته سر فتیله رو می‌گرفت،بعد روشنش می‌کرد.
یاد زمستونای قدیما هم افتادم

خداوند خانم والدِ شمارو به اتفاق عزیزان عزیزشون سلامت و
خوش و
خُرم نگهدار باشه❤

چقدر نظم و
انظبات و
ردیفه ی کارِ قدیم رو دوس دارممنو بردین به سالهایی که خاله و
اجی این کارو میکردن.منم ازشون یاد گرفتم.که اگه به روش مادر شما چراغ رو روشن کنم،شعله های چراغ آبی می سوزه و
گرماش دلپذیر تره

یاد قدیم بخیر.چقدر غذاها روی این چراغ خوشمزه تربود