رُم کرونازده

 

 در جهانی به خواب میرویم  و در جهانی 

دیگرگون بیدار میشویم

ناگاه،دیزنی افسون فرو می نهد

پاریس از شور باز می ماند

نیویورک دیگر برپا نیست

دیوار چین 

برج و باور نیست

ومکه تهی ست

آغوش ها و بوسه ها تیغهء مرگند

و گریز از یار و  والدین

نشان مهرورزی است

یکباره میبینی زیبایی و  زور و زرها

بی ارزش است 

و نمی تواند اکسیژنی را 

که برایش پرپر میزنی  فراهم کند!

هنوز جهان  

زندگی و زیبایی خود را داراست

اما انسان را به قفسی واسپرده است؛تو گویی

پیامی برای ما دارد:

<<به شما نیازی نیست.

آب،خاک،آسمان و هوا،بدون شما سر پاست.

پس اگر باز آمدید،به یاد بیاورید که

مهمان منید نه سرور من!>>

#رم کرونا زده _شعری از _رمان نویس ایتالیایی_فرانچسکا ملاندری _ترجمه _مسعود طوفان

*تصویر بالا نمایی از  شاهکار معماری روم باستان "کولوسئوم"در غروبی زیباست.