شاید اگرت توانِ شنفتن بود. . .

  

بحمدالله خوشه های شابج=شاه برنج!طلایی شدن.

خسته ام.

  پله ها را  یکی یکی  بالا آمدم .

سر جای بچه ی دوساله نشستم.

_دست ش را دراز کرد...چکه بارونُ گرفت تو مشت اش. . ..

یادم افتاد جایی خوانده بودم؛"کودک ۲۴ ماهه ۵۰ تا ۷۰ کلمه می داند.و قادر است آنها را کنار هم بگذارد و

عبارت و جمله بسازد.و کودک در این سن به شدت احساساتی است."

خواب ام را در  ذهن ام مرور کردم...

هوا ابری و بادو بارونی بود..،

 طفل دوساله ای / ریزه میزه/خوب و آرام و بامزه....آنجا نشسته بود.

واز میان ۵۰ تا ۷۰ کلمه .یک جمله ی دو کلمه ای ساخت و گفت.

باد وزید...، بوی شالی زارِ طلایی آورد؛نفس عمیق کشیدم...

چه بوی شیری.چه بوی خوشِ برنج ای.چه بوی پلوی دم کشیده ای...

چه میگفتم؟!

 با ملاتفت بین دو کِتفش را نوازش کردم.نفس عمیق کشید و...چشم هایش را بست.     

بزرگترها_همیشه آدمو می ترسوندن.بچه ی مردم بغل نکن!

که اگه بچه بغل بگیری می ندازی پایین و...

خوب!

منی که نشسته ام؟ بچه تو بغلمه؟چطوری می تونم بندازمش پایین؟خدای نکرده سرش بخوره جایی؟هان؟

بزرگترها؟_گاهی وقتا یه حرف هایی می زنین/:

همین ترس_باعث شد بزارمش پایین.به قولی پیش روی ام نشاندمش.ناراحت شد!؟به گمانم عصبانی شد!

لج کرد!!با اخم و گریه و أأأأأأأاه...گفتن؛دکمه ی سوم مانتوام رو کشید سمت خودش و مشت کرد..

شُکه شدم!! بچه به این ریزه میره ای؟ماشاءالله چه زوری داره!!

وبعد!!چرا همچین می کنه با من!!!؟؟

بیدار که شدم.گِلوم خشک و کویر بود. . . 

"خدایی دارم در آسمان ها که خورشید را آفرید

و من شکفتم به خاطرش،و بنمودم به او آتش دل را،

شعله ور چون حضورش. . . "

'گلیک'

.

.

#لوییز_ الیزابت_ گلوک(گلیک)برنده نوبل ادبی ۲۰۲۰