ای جویبار جاری. . .

 طرح لبخند تو،

پایان پریشانی هاست. . .

 

                                          

آیینه ی نگاهت

پیوند صبح و ساحل

لبخند گاه گاهت

صبح ستاره باران

آن روز!

هرکسی از  اعزامش گفت.

بابا گیان گفت،من به مامان گفته بودم...برای بدرقه بیایین،برمی گردم خونه.

چوپان پرسید،جان من؟اگه دوس دخترت می آمد چی؟

لبخند زد.

چوپان گفت؛هااا.این یعنی روحیه |توووپ!

خنده اش گرفت.

خاله جان گفت،عین مامانت می خندی.

بگذریم،

به قول فاضل؛

من دهان باز نکردم که نرنجی از من

مثل زخمی که لب اش باز به لبخند نشد

  .