ازمیان هاتویی های اویتامَن!

 

دلتون نخواد...شیش هفت تا به داشتیم/ سه تاش رو مربا درست کردم،

فدای سر تون،یه قطعه از موتورساعت ام از کار ایستاد.

از یه آقای پیرمرد دست فروشی ,,,که مثل خودمون روستایی بودن/ بِه رو خریدیم.گفت؛اونقدر خوش خوراکِ ،میگین خدا پدرتو بیامرزه.

 ساعتو ,سی و چند تومن/شهریور ۸۲ خریدم ،

اون قطعه رو صدو سی و چندو پونصد  تعویض کردم.

گفتم،۱۶ بار وقتی میخواستن توپ درکنن، دستم بود.چند بار عروسی.به عبارتی سرجمع،چهل بار دستم ام نبوده.

گفتن؛از صدتا یکی اینجور میشه.

(آب انار ترش)

_خدا پدرشو بیامرزه.خودش و عزیزانش سلامت باشن../جای شما سبز/بِه های خیلی خوش خوراکی بودن.

*ساعت از  اولش ام بهترشده و 

مث ساعت کارمیکنه!

لاکن اشیاء هم دل و قلوه دارن.چیز میز میفهمن.

.

دیشب خواب دیدم خیره به درخت پر شکوفه ام.

مردشریف از راه رسید و

پرسید،به چی نگاه میکنی؟

گفتم،شکوفه ها.

یه نگاه به درخت کرد.قیافه اش طوری شد که،شکوفه کو؟

گفتم،برو اونورطر.رفتم سر جاش.یک شاخه ی پر شکوفه دیدم.نفس کشیدم.گفتم،زنبور توی شکوفه رو می بینی؟

چیزی نگفت.

آسمان آبی  و تک و تک لکه ابر دیده میشد.شالیزار ها پرآب بودن و

صدای شُرشُر آب می آمد.وقتی برگشتم،گلبرهای شکوفه ریخته بود و

میوه ی نورسته جاش بود.

لبخندم گرفت.سرشاخه رو به سمتم کشیدم...

گفتم ببین؟میوه شدن.

همین جور:)انگار که من خُل شدم.نگام کرد.

به مامان گفتم.

خیلی جدی گفت،خل شدی؟خل بودی.پاک دِ چیزا بئوستی.