همین.

  

  شبیه مِهیست آن زن

شبیه مِهی سفیدپوش، قد بلند همچون اندوهِ کوه.
آشفته همچون سایه‌ی شعله‌ی چراغی لرزان
بر روی دیوارِ اتاق.
لاغر اندام چون تازیانه‌ی دستِ مرد و
سبزه رو چون صورتِ “خانَقین” و
اندوهگین چنان بارانِ فصلِ کوچ.
شبیه مِهیست آن زن و هر گاه که می‌بینی
به سان کوچه‌های حلبچه است و نمی‌خندد.
زمانی هم که گوشش فرا می‌دهی
نی لبکی از “گرمیان” است و
تنها … نسیمِ باد سرگردان و
نفَسِ انفال او را می‌نوازد.

شبیه مِهیست آن زن و
از احشاء شیشه‌ایش..نطفهء شعری درونِ کولاک و
بذرِ دلهره‌ای هویدا است.
از احشاء شیشه ایش…چندین بوته‌ی گریه و
آخرین رقصِ برف به هنگام مرگ و
آوازِ شکسته پیداست.
شبیه مِهیست آن زن و
من هم جاده‌ی غروب.

"شیر کو بیکس"

با تشکر از آقای امیر علی خانِ عزیزhttp://ghadim-music.ir/2150/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF-%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%85%DB%8C%D9%88%D9%86-%DB%8C%D9%87-%D8%AF%D8%B4%D8%AA-%D9%84%D8%AE%D8%AA-%D8%B2%D9%8A%D8%B1-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF-%DA%A9/

***https://www.google.com/amp/s/cafecatharsis.ir/2173/%25D8%25B4%25DA%25A9%25D9%2588%25D8%25A7%25DB%258C%25DB%258C%25D9%2587%25E2%2580%258C%25D8%25A7%25DB%258C-%25D8%25A8%25D9%2587-%25D8%25AE%25D8%25AF%25D8%25A7/amp/