5 دی!

همچنانی که به سر و صدای دلچسب پرنده ها

گوشِ دل می سپارم ،

نم نمک

یکی درونم،نجوا می کند،پرنده گفت،چه بویی ،چه آفتابی،آه.....

درختی که توی دی ماه هنوز برگ داره،درختِ آزادِ.که ما به اش می گیم،آزا دار(یادگارِ سرزمین مادریِ،از خونه ی عمویِ آقاجان آوردم.

عمو شعبان،جزء سربازانِ میرزا بود.چون بچه نداشت،باغ و شالی زارهاشُ به آقاجان بخشید.آقاجان.خونه و محوطه و نیمی از شالی زار رو،به سرایدار عمو شعبان بخشید.گفت تو و زنت،براش زحمت کشیدین...).تک برگِ خوش رنگِ توی ویدئو،برگِ سیب سُرخِ،شکوفه ام،شکوفه یِ آلویِ اروپاییِ.که چند پست قبل تر.راجبش نوشه بودم.