جمعه؛پنج دی 99,

 

 طبق عادت،بمحض بیدار شدن ،پشت پنجره رفتیم و...؛ چشمانمان به جمال و کمالِ برف نو/روشن شد.

و لیکن صبح جمعه ای مان با گفتن ؛"برف نو سلام،خوش نشسته ای بر بام:)"آغاز شد.

.

ظهر جمعه اى؛با ساز و دهل راهی سرزمین مادری مان شدیم!

موسیقی در حال پخش،ترانه ی" کلالی"باصدای بیژن لرنژاد است.راجب دختریِ که بغل بغل  هیزم جمع می کرد.میگه تو مثل آهو می مونی،منو دنبال خودت می کشی،تا از پا بیفتم.کلالی جانم کلالی جان.من حیران اتم ....

میگه؛تو جان منی کاس کُلی(یک نوع ماهی رودخانه ای ست.واستعاره ای برای سرخ و سفیدها)تو یک دسته گلی،مث سیب می مونی،سورخ جولی=لپ هات قرمزه...

دوست داشتید سرچ کنید،ترانه رو بشنوید و ترجمه ی کاملش رو بخونید.

.

سالها پیش/آقاجان ریشه ی فیلوستاکیس(یک تیره  بامبوی آسیایی در خانواده چمن ها)انتهای باغ کاشت.والان یک باغ،بامبوی آسیایی غیر قابل کنترل داره.که هرساله باید چیده شه،وهمان طور که مشاهده می کنید،بدلیل مساعد بودن آب و هوا،جوانه اش سرازخاک بیرون آورده،تا برسه به آسمون.

ولیکن باغ،پراز جوانه بود و

می ببایستی بادقت راه رفت.که خدای نکرده لگد مال نشن. 

جای شما سبز،قرچ قرچ برف،فاز خوبی داشت.