آسمانش را گرفته تنگ در آغوش*...

.....

....تو ذهنمه یه تابلوی دیجیتال بگیرم؛ چوپان نصبش کنه؛ به سقف پذیرایی ：|

...گلی میدونه(منم خیلی خسته ام.)

....

همونجور که؛ماه ازمیونه سرشاخه ها تماشایی تره؛ایضا آسمان آبیه آرام روشن...

+ دیروز خیلی یهویی ،سر از داروخونه..(جدیدا  این داروخونه رو تعمیرات کردن..).دفترچه رو گذاشتم روی پیش خوان و سلام گفتم؛پاسخ سلام و احوال شما و...؛  صدا کردن ؛علی آقا!؟یعنی دفترچه بره -با سبد درمانگر برگرده.. تا اومدن سبد ؛نیمکت خالی بود ؛برم سمت نیمکت ها که؛یه خانمی حدود شصت سال ؛داشت فر می خورد که بیفته...کسری از ثانیه ؛محکم گرفتمش؛ باهم سمت نیمکت ها رفتیم...خوبین؟ پلک زدن ؛ یعنی آره.خوبم. 

.....ازهرجهت؛تماشایی تره.

 سرموگرفتم بالا (گردنم گرفته بود)؛اوه!پسر!!آسمون آبی ؛از نوعه آرام روشنش...با چند تا تکه ابر خامه ای ؛و سرشاخه های پر شکوفه ی شلیل (صورتی خوش رنگ)...سبحان الله.(تو دلم گفتم) چهره چرخاندم سمت خانومه؛دستت درد نکنه مادرجون ：)(چه لبخند خوش رنگیB-))

.....

.**ارغوان دخترم ؛ سکانس روی پله ها  یادشه؛که وقتی دیگ و لگن و گمج و لیوان ها رو میچینه ؛خیره به آسمون آبی... ازمیون سرشاخه هایی چون ؛در انتظارابرهای پوشنی...

+*اخوان ثالث.

+√بردرخت زنده بی برگی چه غم ؟،……

+>چوپان اومده بودخانوم شو ببره ؛بانیش باز(چه عرض کنم!؟)گفت؛ فلانی گفته؛شده بزور- میرم دنبالش؛که ببرمش سر کلاس های بیثاری(!!)  هرهر خندید.هرهر به واکنش من خندید.هرهر( آخه جدی بود حرفهاش )

.,,,....

.....

راستش را بخواهی 

همه میترسن 

مخصوصا من 

که از کندنِ  پوستِ یک پرتقالِ رسیده...

*سید على صالحى *