در فراز صدم...

 .....

......

 ....هوم..به قول سینا خانِ مامان مهشیدم؛اف اف...

.....

سعدی علیه رحمه  در غزل شماره 479فرموده:

نفس را بوی خوش چندین نباشد 

مگر در جیب دارد ناف آهو

لب خندان شیرین منطقش را 

نشاید گفت جز ضحاک جادو

....

در مثنوی مولوی هم خواندیم؛

زآنک اول سمع باید نطق را 

سوی منطق از ره سمع آندر آ

+در فرهنگ معین خواندیم؛علمی را که با به کار بستن اصول و قواعد آن  می توان از فکر غلط یا استدلال نادرست پرهیز کرد"منطق" گویند...

و "منطق" یعنی ؛هنر اندیشیدن...

و اینکه ؛به قول آن داستانسرا و درام نویس ایرلندی (جرج -برنارد-شاو -را می گوییم ) انسان منطقی، خود را با جهان وفق می دهد. وانسان غیر منطقی تلاش می کند که جهان را با خود وفق سازد.

بله می گفتیم ؛

ز آتش دل و آب دیده نقل ساز 

بوستان از ابر و خورشیدست باز...

ولاکن؛پاک دینی کرد از نوری سوال --گفت ره چون خیزد ز ما تا وصال--گفت ما را هر دو دریا نارو نور ....تا بباید رفت راه دور دور....

+می دیل خاستی او پاک دینه واورسم کی؛زری کیسه!؟کی تومان ناره!؟که رضا دم بدقیقه بفکرشه!؟گعه کی؛ویلاکن ویلاکن...اجور چیزان زری ره تومان نبه!!!شومن دانیدی!؟چره هرگبی میان .. زری حظور داره!؟یعنی لازمه بیسه !؟

بیگین لطفا...باتشکر.

+خدای بخشنده ی مهربانم...می دانم بسیار ها ... حمد وسپاس بدهکار تان هستم...رحمان و رحیمم...تو را سپاس !تو را شکر. الهی ترا شکر.خودا جانی تی بزرگی ره شکر.بابت وجود پرمنطق دادایم تورا شکر.

+در فراز صدم ..زجوشن کبیر ؛سبحانک یا لا اله الا انت الغوث  الغوث خلصنا من النار یا رب...