گل باقلی

                                                                                                                                                                

فروغ فرخزاد؛

چه فراموشی سنگینی 

سیبی از شاخه فرو می افتد 

دانه های زرد تخم کتان 

زیرمنقار قناری های عاشق من می شکنند

گل باقلا،اعصاب کبودش را در سُکرِنسیم

می سپارد ،به رهاگشتن از دلهره گنگ دگرگونی

ودر داینجا...

+گل  باقلا مازندرانی؛دشمن دیرین ما.

√پیلی پیلی آوره.