زیبایى اى درخت!....

 "گلو خشک شده"؛ به آن معناست که درختی بر اثر سرما و خشک سالی ،…… تنه ی نازنینش چروکیده و چاک چاک خورده و زخیم  شودو ...شاخه های جوانش خشک و تردُشکننده شوند...

وقتی گلوی آدم خشک بشه...لب های آدم تَرَک بر میداره...مثل لب های روزه داران ...مثل لب های شیرخواری که...

اما خشک سرما خیلی شکنجه گراست...

 که وقتی باشدت سوز و گز گز سرمای جان سوزش....خودش را محکم به لب لوچه میکوبد...لب ها ترک خوده.. سپس ها ز ترکها خون جاری ..که انگاری سوزپفیوز با پشت دستش؛محکم خابونده به توک مچه و....خونی مالی اش نموده...

خلاصه اینکه؛ دردا که بپختیم در این سوز نهانی/وان را خبر از آتش ما نیست که خام است...

*یک پست آرشیوی بجهت یادآوری گلوخشک شده.خس خس گلوی خشک .یعنی همان بلایی که بر سر لب ها...

توک مچه=لب لوچه.

این اصطلاح (گلوخشک شده)رو مابرای شیرخوارها بکارمیبریم.که وقتی مامانش توی برنجزارمشغول نشاء-وجین-دروی محصول است...میگن؛بوشو اونه مارجان دوخان=برو مامانشو صدا بزن.زاک گلوخشک بسته=گلوی بچه خشک شده.

 ..*باتشکراز آقای دادامترسنج ؛شیخ ابن سیصدِ ارجمند..جهت یادآوری؛ بخشی از گذشته ...

....

....حیاط خونه ی آقاجان

تو قامت بلند تمنایی ای درخت 

همواره خفته است در آغوشت آسمان 

بالایی ای درخت 

دستت پر از ستاره وچشمت پراز بهار 

زیبایی ای درخت 

وقتی باد ها 

در برگ های درهم تو لانه می کنند 

وقتی که بادها 

گیسوی سبز فام تو را شانه می کنند 

غوغایی ای درخت 

وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است 

در بزم سرد او 

خنیاگر غمگین خوش آوایی ای درخت!

در زیر پای تو 

اینجا شب است و شب زدگانی که چشمشان 

صبحی ندیده است 

تو روز را کجا 

خورشید را کجا 

در دشت دیده غرق تماشایی ای درخت!

چون با هزاررشته تو  با جان خاکیان 

پیوند می کنی 

پروا مکن  ز رعد 

پروا مکن ز برق که بر جایی ای درخت 

سر برکش ای رمیده که همچو امید ها 

با مایی ای یگانه وتنهایی ای درخت...  

*سیاوش کسرائى *

√آغوزدار=درخت گردو.

√می دیل خیلی شمره تاسیان بوسته=دلم خیلی براتون تنگ شده.می جان لاکو=دخترعزیزم.ارغوان بانو