عدل

 ****

*****

 از منظر نهج البلاغه _من باب هواهای نفسانی_ خواندیم که؛

یکی از چیزهایی  که مانع جدی برای رسیدن انسان به تکامل و تعالی،سعادت و عدالت است، پیروی از هواهاو خواهش های سیری ناپذیر نفسانی می باشد.

افرادی که اسیر هواهای نفسانی و تمایلات نامشروع نفس خویش باشند، نمی توانند از برخوردهای دوگانه با مردم،برخوردهای تبعیض آمیزبا آنان ،تبعیض درتقسیم بیت المال و واگذاری پست ها،...مال اندوزی و امتیازجویی و امتیازخواهی و ظلم و ستم و،...پرهیزکنندو در نتیجه،جامعه را به بی عدالتی سوق داده و مانع برقرا ی عدالت در جامعه می شوند.

از همین روست که مولای متقیان علی علیه السلام:

 دوری از هوا و هوس را از ویژگی های فرد متقی وپرهیزگار، و از نشانه های وجود ملکه عدالت در شخص دانسته و 

می فرماید؛

《عدل را بر خود گماشته و نخستین نشانه آن  اینکه هواو هوس را از دل برداشته حق را می شناسد و به آن عمل میکند》

☆درستایش هرفرد متقى.