هوایِ دلتنگیِ من...

 

 چنان به فکرِ تو دَر خویشتن فرو رَفتیم

که خُشک شد چو سَبو دَستِ زیرِ سَر مارا...

#صائب _تبریزى

****

*****

1-تصویر اول_جزء معدود تصویری ست که _خوشمان آمد.خوب...من عکس ها ی رنگی و دلبازخیلی دوست دارم: همین طور دو بال پرواز؛همین طور ساز:)

2-تصویر دوم_عرضی نیست واقعا:)

چرا چرا؛دلم خواست برم فلکه آب پاشی  چمن ها رو باز کنم/:

3-پیشانیت تنفس یک صبح است / حریف باده آن چشم های مخموریم:)

4-والا اون موقع ها هروقت شیطنتی بود،بهمون می گفتن؛اگه به معلمت نگفتیم/:

یا؛همه رو به معلمت می گیم/:

حالا این جریان واسه کی بود؟سه چهار پنج شش و 

حوالی هفت سالگی/:

خوب...معلم مشغول درس دادن بودو

ما بسانِ تصویرِ نخست؛مرور شیطنت ها_در ذهن/:

حالا بدبختیِ قضیه چی بود؟از مسیر مخفیِ یادهابگذری ....

از دشت پونه و

آلاله و

برکه پر غورباقه ی پشت پرچین....

برسی به  لحظات شگفت انگیزِ خاطراتُ...

هیچی دیگه؛مثال شیت ها لبخندت بگیره+_+

خدای من:)))

5-دلم واسه سوسن جون و

عطربوی؛ دودی تهرونیش تنگ شده!:)

6-الان عطر بوی گریپ فرود پخش هواست و

 منِ لامذهب؛باید فشارخونم ؛ هشت_ ب روی چِرت پرت باشه/:

7-بله،چنان به فکر تو در خویشتن فرو رفتیم؛که خشک شد چو سبودست زیر سر ما:)

#عنوان از مازیارفلاحی.