همین.

 

بستن چشم هایت چیزی را عوض نمی کند.

چون نمی خواهی شاهد اتفاقی باشی که می افتد،

هیچ چیز ناپدید نمی شود.

در واقع دفعه ی بعد  که چشم واکنی،اوضاع بدتر می شود.

دنیایی که تویش زندگی می کنیم ،اینجوراست،آقای ناکاتا.چشمانت را باز کن.فقط بزدل چشم هایش را می بندد.

چشم بستن و پنبه در گوش چپاندن باعث نمی شود زمان از حرکت بایستد.

.

.

.

انسان تقدیر خود را انتخاب نمی کند.تقدیر انسان را برمی گزیند.این پایه ی جهان بینی درام یونانی است.و معنای تراژدی-بنا به قول ارسطو-از بازی روزگار ناشی می شود،نه از نقطه ضعف قهرمان،بلکه از صفات خوبش.

میدانی می خواهم  به کجا برسم؟مردم نه بانقایص خود،بلکه با فضایل خود هرچه بیشتر به سوی تراژدی کشانده می شوند...

.

.

.

بنابراین

نتیجه ی ناگزیر

طنز تلخ

یا همان 

بازیِ تلخِ روزگار است...

# کافکادر کرانه_هاروکی موراکامی