هفت...

 

زنهار...!

زندگی اگر چه بسیاری را 

زمین گیرِ نان و تَسمه کرده است،

اما هنوز هزار قناریِ سربُریده

در گلویِ اسماعیل می خواند.

زنهار...!

دعایِ مادرانِ داغدیده را 

دستِ کم نگیرید،

آن ها اگر قرار بر بُریدن بود

پس کی این همه دلیرِ دریا تبار می زادند.

زنهار...!

یک لحظه از این تَسمه و تعزیه بگذرید

این آسیابِ گرسنه

همچنان سراسیمه به نوبت است!

.

.

.

#شعر تازه ای از سید علی صالحی ،برای هفت _تپه_ ....