مى_گیانِ وطن...

 

 دیشب به خودم گفتم:

شعور یک گیاه در وسط زمستان،از تابستان گذشته نمی آید،

از بهاری می آید که فرا می رسد.....

گیاه به  روزهایی که  رفته نمی اندیشد،

به روز هایی می اندیشد که می آید،

اگر گیاهان یقین دارند که بهار خواهد آمد.....

چرا ما انسان ها باور نداریم که 

روزی خواهیم توانست..... به هرآن چه می خواهیم،دست یابیم؟!

#نامه های _عاشقانه ی _یک پیامبر؛جبران_خلیل_ جبران

****

****

****

*****

****

از خاله کوچیکه پرسیدم؛

اینا؟ کی شکفته شدن؟

گفت؛دیروز که پنج شنبه بود!

بعد خوندم؛بوی گل و سوسن و یاسمن آید،عطر بهاران کنون از  وطن آید.

وطن وطن ؛گیانِ وطن.وسط زمستان باهار باهارِ.بعد نشستم کنار گلا ونفس عمیق کشیدیم<--اینجوری.بفشه که عطرش مشخصه.اون گل سفیدا هم،عطرو بوی صابون آلوئه ورای فیروزُ داره(:

وبعدگفتم؛ای کاش می تونستم چند روز اینجا بمونم و...که حرفم رو قطع کرد و گفت؛آره ،دیوانان مآسان هی صارا بچرخی:))

باخنده گفتم؛ صارا نچرخم؟کویِ بچرخم؟:))

گفت؛موش مآسان دارسر/ بام سر/!من تى مسئولیت قبول نُکنم ،مریض پریض بی و بلای جان أما بى_بُوشو خانه برا:))