دادا جون...

 

عاشق اون بچه کوچولو هام که؛نرسیده به  گل قاصد<--اینجوراآدم دلش میخواد،اون مدل لب لوچه شونو ببره و

واویشکا درست کنه.

یادمه به یکی شون گفته بودم.گفت؛دیگه چی؟گفتم،انگشتات.از روی پام،بلند شدو

گفت؛چاقو بیارم؟گفتم، نههههه این یک جور قربون صدقه است.گفت؛مثل جول فاکشی هزارتابوس؟گفتم،آره آره.خودشه.گفت؛بِتِش جولمو.ومن غش آوردم*_*

 قاصد ،شعر مرا از بر کن....

برو آن گوشه باغ،

سمت آن نرگس مست

وبخوان در گوشش،

وبگو باور کن؛

یک نفر یادِ تو را،دمی از دل نبرد....

#مهدی _اخوان _ثالث

پ.ن؛

صحبت رفت..سمت  خرید کردن و

برخوردبا  ارباب رجوع و

خریدارو فروشنده  و..ازاین جور صوبتا...

یهو مثال اونایی  که حرفای فیلسوفانه رو با جعبه ول میکنن؟(اینو چوپان بهم گفته)مثال همونا گفتم؛

ببین دوست عزیز.همیشه سعی کن،برخوردت ،بیشتر از ثروت  ب ارزه!

وبعد،همزمان با دوست عزیز؛ از حرفی که شنیدیم،شُکِ شدیم.!!!

چیزی به ذهنم نرسید؟واسه ماس مالیِ چنین گفتاری و

لیکن گفتیم؛به قول شهرام شب پره بزرگوار،

دادا جون خرتو بیار 

باغالی و بار کنیم بریم

تا جایی که خرت میره

بریم و فرار کنیم با هم!...