از صبا هردم مشام جان ما خوش می شود...

 

 آری آری طیبِ انفاسِ هواداران خوش است...

     

من تو را

در تو جستجو کردم....

نه در آن خواب های رویایی....

در دو  دست  تو سخت کاویدم....

#فروغ فرخزاد

پ.ن؛رفتم توی آشپزخونه،که مقدمات صبحانه رو فراهم کنم.که سر صبحی، پی چیزی نگردم و

سفره محیا باشه.که فقط آب جوش بیادو چای دم کنم.که یهو صدام کردن؛بابا گیان؟بدو بیا همشهری هات.دوئیدم اومدم یک متری تی وی و

ایستاده اجرای کارزان ئازیز رو تماشا کردم و...؛ همراه همشهری هام  اشک ریختیم.وبعد یادِ ترانه ی جناب بهرنگ افتاده بودم...؛که جناب آریا یه تعریف درست و میزان و

قانونی از همشهری هام کردن که؛به قول بابا گیان،معلومه جیگرت حال اومد.گفتم؛بله.جوری که الان دلم میخواد،روی دسه مبل ها راه برم،برم  برم...برسم به میز ناهار خوری و

وسطش ب ایستم و؛یک دو سه.بپرم وسط حال.گفتن؛بوشو بنه بخوس ،تی لنگ چو کُنی ،ئه نصف شو. امره گرفتاری گیری:ومن با چشای اشکی غش آوردم:)))

ترجمه اش میشه،برو بگیر بخواب،این نصف شبی دست و 

پاهامیشکنه و

گرفتارمی شیم:)))

 معمولا به بچه هایی که از سر شیطنت و

خوشی،از دار و 

دیوارراست ..یا بالابلندی ها راه برن و...؛میگن،نُکُن !کفی تی لنگ چوکُنی.نکن.می افتی دست وپات می شکنه.چو به معنای چوب خشک.مثلِ دست و 

پای توی کچ مونده.همین جور چوب خشک می مونه.میگن چو کنی.

خلاصه اینکه؛

آری آری طیب انفاس....