تی او خنده خنده ره غِش!

 

 چو بِه بودی طبیب از خود میازار

که بیماری توان بودن دگر بار

چو باران رفت

 بارانی میفکن

چو میوه سیر خوردی

شاخ مشکن

چو خرمن بر گرفتی 

گاو مفروش

که دون همت کند منت فراموش

منه بر روشناییِ دل به یک بار

چراغ از بهرِ تاریکی نگهدار...

(رشت؛روز پزشک ۱۳۹.دکتر سونیایِ عزیز پزشک نمونه منتخب نظام پزشکی رشت و تقدرشده از سوی نظام پزشکی کشور)

پ.ن؛پزشکان گیل (ماهنامه ی جامعه پزشکی استان گیلان) ، جزءماهنامه های مورد علاقه ام بوده و

هست.لینگ این ماه نامه رو ،با همین عنوان ،سمت پیوند ها گذاشتم. دوست داشتین،تیر اول"از کودکی عاشق پزشکی بودم"رو مطالعه کنید.

واینکه؛یه پستی بود؟راجب روز برفی و برف پاکن و...خدمت همین خانم دکترمهربان و

دوست داشتنی رسیده بودیم.درجه یک بودن،وهمیشه درجه یک درجان ودل باقی می مانند.روحش شادو

یادش تا ابد ...❤