به قول بچه ها،وژدانا دی نازانم چه بکه م؟له ئی نازارانگشتان:))

 

آدم چشاش قلبی میشه..مگه نه؟...,...ومن؛ ایشون رو پیراشکیِ گوشت و

قارچ ی میبینم که-><--که اینجور بهم لبخند می زنه(:

بله ،پیراشکیِ گوشت و قارچی که ؛همراه فلفل دلمه ی نگینی خرد شده و

نمک و

 فلفل سیا وسفید ؛واندکی پنیرپیتزا _مزه دار شد ه و

آماده ی؛زیتون پرورده چپونیه و(دفعه آخری که سفارش پیتزا گفتیم،تاکید کردیم زیتون بپاچین روش.وقتی سفارش حاظرشد،درجعبه رو باز کردیم،دیدیم بجای زیتون ؛پرورده پاچی کردن.یعنی زیتون پرورده رو پخش پیتزا کرده بودن و

بعد پنیرپیتزا....دلتون نخواد؛شاهکاری شده بود.وبعد محمود خان گفتن؛زیتون مون تموم شده بود این کارو کردیم.زورسپاس محمودخان:)

سُس سفید مالی..؛یه گاز محکم!:)

بله که با سالاد کاهو،خیلی می چسبه:)

الان باباجی بود،میگفت؛انگشت اشاره اش رو باید ببری تو شیشه مربای بِه.یه بند انگشت شهد مرباهی  و

چشاتو ببندی و؛هوووم.

یا که ،انگشتش رو بزنی توی ماست خیار.یا توی رب آلوچه و اخته ی نمک گلپرزده.انگشتی هام هام کنی و

دلتم خواست گازش بگیری:))

خب.داشتم خدمت تون عرض می کردم که؛رفتم پشت پنجره. این دبستانی که  دوشیفِ،که فاصله اش(میگم ومیخونم ؛فاصله.ترانه ی سیاوش قمیشی تو ذهنم پلی میشه/فاصله یه حرف ساده است/بین دیدین و ندیدن/بگو صرفه با کدومه؟شنیدین یا نشنیدن؟ما می خواستیم از درختا کاغذو قلم بسازیم...؛وبعد اونجا که میگه" هریه آدم یه درختِ"یادِ لانه ها و آشیانه ها می افتم.پشت بندش. یاد موهای بهم ریخته و

باقلوا رشته ای،که بهش آشیانه میگن.شما تناول کردین؟چه شهد و شکربامزه ای داره:)تا منزل مون پنجاه مترِ(هم اکنون همهمه ی پسربچه هامیادا)یه دکه ی سیارِ فلافلی  داره(.میگم دکه،فکر اون دکه چرک چپلی نیفتین.تروتمیز .دادا گفته برق می زنه.)عطربوی فلاف محله رو برمیداره.ما که دم پنجره می ایستم وگنجشککان(خو الان ترانه ی هیاهو ،بالابلند پلی شد/:هنوزم .... ) روی درختای حیاط رو نظلره گری می نماییم(چی گفتم؟)عطربوی فلافل و

مخلفاتش میاد.اول؟جعفری ساتوی شده.کلم و

خیارشور.تُرشیِ برگ کلم قرمز.که این لامذهبُ. باچلوگوشت مشهد تناول کرد و

همین الان ادراک چشایی  مون اشک ریزون شده ؛بهش میگم من فسنجون پختم،ترش مزه است.میگه نه.من دلم چلوگوشت خواست:/

پ،ن؛

عنوان یعنی ؛دلم خواست مثل باباجی گازبگیرم:))