ازمیان هاتویی های اویتامن...

 

 با نرمه ی نان

حیوانکی درست کردم

یک موش طُورَکی

سَرِ پای سومش بودم که 

أکِه هِی،

پا گذاشت به دُو.....در رفت که رفت

در امانِ شب...

#بیژن الهی

.

.

.

به قول اجی،ایبچئی بودوج وادوج بوکودیم =یه ریزه دوخت و

دوز کردیم و

در رده سنیِ الف و

ب :تَنانه هُوندیم*.*ترانه خوندیم .

دیگه اینکه،

یادم نیست؟ازچند سالگی ادراک مون شروع به کار کرد،ولی یادمه پدربزرگ و

مادربزرگ و

اجی و آقاجان و

عمه صغرا و

خاله سکینه و

بزرگترهای خیلی بزرگ روستا،علاوه بر مهرورزی و

قربان صدقه ی موجودات زنده ،قربان صدقه ی اشیاء هم ...

حرف های چرخ خیاطی ،کتابیِ که منو میبره به همون سالهای دور...

یهو یادِ جمله ای افتادم،"زندگی منشوریست در حرکت دوار،منشوری که پرتو پرشکوه خلقت با رنگ های بدیع و دلفریبش آن را دوست داشتنی ،خیال انگیز و

پرشور ساخته است ..."

داشتم می گفتم،که هر زمان سر وقت چرخ خیاطی رفتم،

این ترانهه رو می خونم؛

همیشه چرخِ خیاطی 

با مامانم حرف می زنه

صداش کُلُفتِ اما من

فکر می کنم که اون زنِ

حرف می زنه،ساکت می شه

حرف مامانو گوش میده

به من میده به پیرهن

به مامانم روپوش میده

چرخ مامان اخم می کنه

وقتی که من جلوش میرم

میگه نیا جلو ،یه وقت

انگشتاتو گاز می گیرم

(معلومه که من غش میارم و

باورتون میشه؟چرخ خیاطی ام  پفی میزنه زیر خنده و ..)

مامان میگه که چرخِ من

رفیقِ خوب و

نازمه...

****

***

رفتم پی  آینه کوچولویی که سر سفره هفت سین می زارم،...پنجره پشتی چشم مونو گرفت و

همین جور:)همین قاب رو ایستادم ب تماشا. نفس عمیق کشیدم،هوای تازه رفت پستوی ذهنم  و...

همین جورمات:)غرقه در رویا بودم که،

یه نفس عمیق،ای وااای.قرمه سبزی ته نکشیده باشه صلوات*_*

***

****

6عدد هلو خاکی تو یخچال خاک می خورد، یه لیوان آب ریختم تو قابلمه  و

سه قاشق شکر پاچیدم رو شون و

45دقیقه،ریز جوش زدو

سرد که شدودوساعت گذاشتم فریز،

نمک و گلپر؛بستنی یخیِ هلو خاکی!(اختراع خودمه)جای شما سبز ،بسی بسیار ملس و

شاهکاربود.

****

****(سرچ کنین:"لقمه شو-چقدر منو دوست داری)

پسر بزرگه ی لیلا،۲/۵ساله اس.لیلا دختر عمو کوچیکه اس.منو چوپان و

مرد شریف،خیلی پسرش رو دوست داریم،که داشتیم حرفش رو می زدیم،یهو آقای عمو زاده گفت،برا لیلا گرامر لقمه شو فرستادم.گفتم، یه وقت به بچه نشون نده.گفتن،اتفاقا بچه دیده و

خیلی خوشش اومده.گفتم،قطعا یاد میگیره  و

شما لطف کن دیگه نفرست.

چیزی نگفت.اما چهره ی ایشان مشخص بود که‌،نادمن.

گذشت و

گذشت،دورهم جمع بودم و

یهو چوپان یادِ پسر بزرگه ی لیلا نمودو

آقای عمو زاده گفت،به لیلا گفتم‌،سُمی گفته لقمه شو نفرست،بچه یاد میگیره  و

می خابونه بیخ گوش هرکی !

که گویا لیلا  بعد مکثی میگه،دقیقا همین کارو یادگرفته و

میکنه.ومن غش نیارم کی بیاره؟...