به دو چشم مست خونی:تو چنین شکر چرایی؟...

 

 و من

آنقدر تو را  دوست می دارم؛

که نمی دانم ،

کدام کلمه سرآغاز آفرینش آدمی ست.

.

.

#سید علی صالحی

.

اَجی قبلا گفت بود؛خواب ها تو _واسه آب جاری _تعریف کن.

لب حوض نشستم.

شیرآب و

وا کردم و

گفتم:در گرگ میشِ سپیده دم .شیار و دژوار می خواند.

من ؟کجا بودم؟که روی سنگ ریزه های کف رود_مانندى :زانو زدم و

های های می گریستم؟.الله اعلم.

می خواستم _رو به آسمان بلند_ چهره بچرخانم.سر بلند کنم..که پناه ببرم.که بگویم:....

بگذریم.

....

....

......

چشمم  رو  حباب ها و

جوشش آب  قفل شد.پلک هام سنگین شدن.خوابآلود شدم.دلم خواست ،یک دل سیر_همون جا بخوابم .سر بلند کردم:که خواب از سرم بپره.با قارچ ها چشم تو چشم شدم:)

***

ایشون همون گوشه کنارا بودن.گفتم،جان خودت و ایل وتبارت: تکان نخوری یا.یه بار،یکی از فامیلای پدرسوخته ات_از پشت پای ما رد شد،دو روز_ حنجره مون درد می کرد.*_*

****

***وبعد...:شیر آب و

بستم.خیره به نسترن...خوابم رو تو ذهنم مرور کردم....

پ.ن:بدون شرح!

پاسخ به پیغام:

ممنون از شما دوست عزیز.راستش خوابهام مثال یه نشونه می مونن.واکثرا منو با مسئله و

اتفاقی ،به قول اَجی،واخب=خبردار میکنن.

وخب...منم آدمم.یه آدم خیلی معمولی...واین یعنی خیلی وقتا کم میارم.وبدین جهت_پس از  تجزیه تحلیل خواب=افت فشار و

درمانگاه و....باقی ماجرا.

بگذریم.

ممنون بابت لطف شما.در پناه خداوند شما و

همه دوستان عزیز،به اتفاق عزیزان عزیزتون سلامت و

سرافراز باشید همیشه....❤