آبیِ آرام روشن...

 

 

 

لوریا:

 من خیلی از رنگ بنفش خوشم 

میاد!

جان:

چه خوب،منم رنگ آبی رو خیلی دوست دارم،

بنفشو یه کم کمرنگ کنی می رسی به آبی،

رنگ های نزدیکی هستن تقریبا....

---

 لوریا:

آره،

رنگ های نزدیکی هستن.

جان :

البته نیازی به اینهمه فلسفه بافی نیست،

دوسِت دارم!

حتی اگه تو از سفید خوشت بیاد،

من از مشکی!

#سرود بی حوصلگی.

پرسید:ماهُ دوست داری؟یا بارونو؟

گفتم:خودت چی دوس داری؟

گفت:بارون بیاد و

بیادو بیاد:مدرسه ها تعطیل شه/:

بلند خندیدم.گفتم:تو دوس داری؟ سیل  بیاد؟مارو آب ببره تو رو خواب؟

گفت:پس  برف بباره.آقای قنبری نیاد،مدرسه تعطیل شه/:

گفتم:شب های بارونی رو دوست دارم،همون شبهایی که بارونش بند میادو

ماه توآسمون پیداو

پنهان میشه  و

نورش می تابه و

ستاره ها دورورشن و....؛گرگ میش سپیده دم  که شد:

یواش یواش طلوع خورشید  و

آسمونی که کپه ابر سفید داره و

 که  آبیِ آرام روشنه..... :خیلی دوست دارم واینجوری!دلم غش میره واسش .

قشنگ خندید.گفت :

صبحی که خورشید تو آسمون باشه ،

روزیِ که،

فوتبال حال میده :))