و او دیوانه ای تنهاست...

دردی ست در دلم که گر از پیش آب 

چشم

بردارم آستین  برود تا به دامنم

                                                                     "سعدی"

بانوی نازنین

میزانِ شانِ انسان

                                  آذر

با کاروانِ سوختگان رفتی

نادیده آن سپیده دمِ دیر کرده را

پنهان نگاه داشته اند گلوی صبر

بغضِ فشرده را

درتنگای ظلمتِ بن بست

چشمت به روشنایی پایانِ غار بود

حق داشتی عزیز

آن روزِ دل فروز

دور است

اما دروغ نیست

بگذار از پیشِ آبِ چشم

بردارم آستین

بانوی نازنین.

#هوشنگ _ابتهاج_کلن،مهر ۱۳۹۶.