می خواهم دو زانو در برابرت بنشینم . . .

آنتونی رابینز می گوید؛

زندگی را به چهار فصل تشبیه می کنم؛

هیچ فصلی همیشگی نیست

زمستان تا ابد طول نمی کشد

اگر امروز مشکلی دارید،

بدانید بهار در پیش است. . . 

.

*

•>وارد کلینیک شدیم.چشمم به اش افتاد .لبخندم گرفت و

تمام درخت های آخر اسفند...پیش رویم ظاهرشد.اون جعبه پامچالهاو

بنفشه ها و

شعر استاد کدکنی؛ "جوی هزار زمزمه درمن...."

خدا رو شکر کلینیک  خلوت بود.روبه روش ایستادم و

تو دلم قربون صدقه اش رفتم و

لابد خانم پرستار ازچهرام فهمیده بود...که وقتی سرمو بلند کردم،لبخند بزرگی به ام زدو

چشامو واسش مچاله کردم.دندوناش هویدا شدو

لبخندم گرفت. 

آهسته  دورش قدم زدم و

تو دلم ترانه ی( "بهار بهار یه مهمون قدیمی/یه آشنای ساده و

صمیمی/یه آشنا که مثل قصه ها بود/خواب و خیال همه بچه ها بود/آخ که چه زود قلک عیدی هامون/وقتی شکست...)بهار بهارِ "تورج شعبانخانی" (خدا رحمتش کنه...)زمزمه کردم!

.

.شکوفه های آلبالو.